Bir HTC One retrospektif

HTC 10 12 Nisan'da geliyor. Ve selefi tarafından cansız bir gösteriden sonra - HTC One M9 - temkinli bir iyimserlikle "10" a doğru bakıyoruz (her halükarda içeriden adlandırmaya başladığımızda). HTC, son birkaç yıldır telefon satmak için mücadele etti ( diğer heyecan verici alanlarda yükselmek), ancak yine de etraftaki en iyi akıllı telefon üreticilerinden biri.

Ve bununla, HTC One hattına bir göz atalım. Android Central'daki hepimiz telefonları şu ya da bu şekilde kullandık ve bazen diğer üreticilerde eksik olan bir şekilde belirli bir sevgiye (veya küçümseme) sahip olduk.

Aslında, geri dönelim. HTC'nin Tek şemsiyesi altında üç telefonu piyasaya sürdüğü Mobil Dünya Kongresi 2012'ye geri dönelim. HTC One X, One S ve One V aldık. (Tek bir telefonun arkasında işleri pekiştirmek için çok fazla, değil mi?) Tegra 3 platformuna da biraz sevgimiz var. Ve Amerika Birleşik Devletleri'nde görmezden gelinecek en iyi tasarlanmış telefonlardan biri.

Bu zamandan ne hatırlıyorsun?

Phil Nickinson: Bu lansman etkinliğindeydim, Center Comercial Arenas'ın tepesindeydim - Barselona'da artık bir alışveriş merkezi olan eski bir boğa arenası. (Onun oldukça çarpıcı bir mekanBu aynı zamanda HTC'nin bugüne kadarki en büyük etkinliği, neredeyse Samsung gibilerle aynı seviyeye geliyor. Telefonların o zamanlar Android standartlarına göre gerçekten iyi olduğunu hatırlıyorum. One X en iyisiydi, ancak One S ve metali siyah modelde özel bir şeye dönüştüren "mikro ark oksidasyon" süreci. Ne yazık ki, Amerika'da One S'yi yalnızca T-Mobile taşıdı. Zamanından önce ölen 4.3 inçlik güzel bir telefondu. (Ve burada One V'yi bile almadık.)

One X oldukça harikaydı - uzun süre kullandım. Ama ilk başta kendini belli etmeyen bazı sorunlar da yaşadı. RAM yönetimi bir şeydi ve Tegra 3 modeli, bellek hizmet ediyorsa Snapdragon S4'ten daha fazla acı çekti.

Sonuç olarak, HTC için SOP idi - bir arada olan ancak aynı olmayan (heh) ve kısa ömürlü olan üç telefona çok çaba sarf edildi.

Alex Dobie: One X ile kısa bir süre oynadım, ancak One S gibi beni hiç heyecanlandırmadı. İki telefondan daha büyük olanı büyük ve hacimliydi (artık 4.7 inçlik bir cihaz için kulağa gülünç geliyordu) ve Birleşik Krallık'ta bu Tegra 3 CPU sayesinde performans ve pil sorunları yüzünden sıkıntı çekiyordu. Bununla birlikte, One X'in tasarruf zarafeti kesinlikle göz alıcı ekranıydı. İlk yaygın 720p telefonlar arasındaydı ve piksel yoğunluğu, parlaklık ve renk kalitesindeki sıçrama görülmeye değerdi.

One S benim için daha uygun oldu. İnce, fırçalanmış metal yekpare gövde - seramik "mikro ark oksidasyon" versiyonunu hiç kullanmadım - çarpıcıydı, telefonun kendisi 2012 standartlarına göre daha kolay ve o zamanki yeni Snapdragon S4 sayesinde daha hızlıydı işlemci. Tek sorun, zayıf parlaklık ve renk kalitesine sahip oldukça kasvetli bir 960x540 çözünürlüklü AMOLED ekrandı.

Jerry Hildenbrand: Hem One X hem de One S'yi sevdim. Onlar benim mükemmel form faktörümdü ve kaçınılmaz olarak onları tuğla yapıp geri dönüşüm kutusu yemine dönüştürene kadar ikisini de kullandım.

Ben de yazılıma derinden aşık olmadığımı söylemeye gerek yok. Android, 2012'de yazılım açısından çok olgun değildi ve üreticilerin hiçbiri onu daha iyi hale getirmedi. Her iki cihazı da kendi kurcalamalarım ve deneyimlerim için bir platform olarak kullandım ve bunu yaparken bir patlama yaşadım. Çoğumuzun seni hissettiği bir zamanda gerekli Tüm garantileri geçersiz kılmak için, HTC'nin donanımı ve tasarımı, One X ve One S'yi yapmak istediğim telefonlar haline getirdi.

Russell Holly: Orijinal olarak piyasaya sürüldüklerinde yapı kalitesi One X ve One S hakkında söyleyecek yeterince güzel şeylerim yoktu. One X, o zamanlar LG ve Samsung'a karşı büyük bir yapışma noktası olan plastik gibi hissetmeyen plastik bir telefonun parlayan örneğiydi. Kamera çıkıntısı beni endişelendirdi ve masaya oturduğunuzda sallanma şekli harika değildi, ancak zamanına göre tasarım olağanüstü idi.

HTC One S'nin mikro ark okside versiyonuyla biraz zaman geçirecek kadar şanslıydım ve bugüne kadar metal bir telefonun bu kadar hoş olduğunu hissetmemiştim. Bu özel versiyonun elde edilmesi zordu ve yine de ortalama bir telefonda bir paketleyiciydi. zamanına göre, ancak oldukça yaygın olmasına rağmen One S'nin benzersiz hissetmesiyle eşleşti malzemeler.

HTC'nin One S ve One X günlerindeki en büyük engeli yazılımdı ve eski Sense günleri hakkında söylenebilecek her şey zaten söylendi. Hepimiz yolumuza devam ettik, bu iyi.

Daniel Bader: One X'in piyasaya sürülmesiyle ilgili silinmez anılarım var. Bu benim ilk medya gezimdi - Barselona'ya değil, HTC'nin Mobil Dünya Kongresi'ne katılamayanlar için kuşkusuz küçük bir etkinliğe ev sahipliği yaptığı New York'a.

Rockefeller Plaza'nın en üst katında, 2012'nin en sevdiğim telefonu olan HTC One X'i anında okudum. Kıvrımları, beyaz plastiği ve hafifçe çıkıntılı kamerası ile güzeldi. Hızlıydı, erken Snapdragon döneminin en çok yönlü SoC'lerinden biri olduğu ortaya çıktı ve katil bir kamerası vardı.

Ayrıca, daha küçük boyutundan dolayı (ironik bir şekilde) ana telefonum olarak çok daha fazla zaman geçirmeye başladım. QHD ekranı umursamadım, ancak geriye dönüp baktığımda, özellikle One X'teki muhteşem Süper LCD panel ile karşılaştırıldığında oldukça korkunçtu. Ancak One S'nin özelliklerinde eksik olan şey (o sırada çok fazla pil gücü olan LTE'den de vazgeçti) bütünsel kullanılabilirlikte telafi etti. Kısacası, qHD paneli Snapdragon S4'ün iki Krait çekirdeğine çok daha az vergi uyguladığı için One S kullanmak bir zevkti.

One V'ye gelince, Legend'in sevimli ve küçük bir devamı oldu ve Kanada'da fiilen 0 $ 'lık Android olarak oldukça başarılı oldu. Samsung, daha sonra Galaxy S3 ve S3 mini'nin piyasaya sürülmesiyle HTC'yi dövmeye ve öğle yemeği parasını çalmaya başlayana kadar 2012 yılında. One M7'nin göreceli başarısına rağmen, One X / S / V, HTC'nin cesaretinin yüksekliğini temsil ediyordu ve sonunda onu mahvedecek olan kibri açığa çıkardı.

Andrew Martonik: Aslında üç olan "tek" telefona sahip olmanın marka sorunları çok farklı telefonlar - ve daha sonra One X iki kola ayrıldı - bir yana, 2012'nin HTC için ciddi bir güç dönemi olduğunu düşündüm.

Özellikle One X, kendisini sahadan ayıran sağlam öğütülmüş polikarbonat parçasıyla fantastik bir donanım parçasıydı. Ayrıca bir Gerçekten mi o an için harika ekran ve güçlü kamera. Ne yazık ki, çoğunlukla Tegra işlemci seçiminden kaynaklanan bazı genel performans sorunları vardı ve o günün Sense yazılımı oldukça ağır ve zorlayıcıydı.

HTC, önümüzdeki yıl One (M7) ile oyununu artırdı, ancak yine de One X'e sevgiyle bakıyorum. HTC'nin en iyi tasarımlarından biri ve rakiplerine karşı en iyi şekilde öne çıkan bir telefon kategori.

Parantez kasıtlıdır. Şimdi "M7" olarak anılan cihazla ilk tanıştığımızda, sadece "HTC One" idi. Ve oldukça büyüktü polikarbonattan tek bir öğütülmüş parçaya geçerek önceki HTC Ones'ten (veya en azından One X'den) ayrılma alüminyum. Ve herhangi birimiz, 4,7 inç ekran ve çift stereo "Boomsound" hoparlörlerin - şık eğrilerle birlikte - bunu mükemmel bir Android örneği yaptığını iddia ederdik.

Ama aynı zamanda kamera için yeni bir fikirle geldi. "UltraPixel" e girin - HTC'nin daha büyük tek tek piksellere sahip daha düşük çözünürlüklü kamera sensörünü kullanmaya başlaması, nesnelerin daha fazla ışığa çarpmasına izin veriyor. (Samsung'un bu yıl Galaxy S7.) "Zoe" hareketli resimler, kısmen gif / parça videoydu - ve Apple'ın iPhone'da "Live Photos" yapmasından yıllar önce. Ve Video Öne Çıkanlar, standart işletim prosedüründen çok önce otomatik olarak bir etkinlikteki fotoğraflarınızın ve videonuzun 30 saniyelik bir karışımını bir araya getirir. Ayrıca TV'nizi kontrol etmek için bir Kızılötesi bağlantı noktası ve yeni BlinkFeed okuyucu - burada çok şey oluyordu.

Phil: Bu telefonu sevdim. Ben onu çok sevdim. Boyutu sevdim. Şekli sevdim. Hala merak etmeden alamıyorum olabilir Bir süre tekrar kullanmaktan kurtulabilirim. Zoe fotoğraflarını sevdim - hareketli resimler! - ve temalı videolar. (En büyük kızımdan harika biri var Daha mağazadan çıkmadan kulaklarını deldirmek.) Öne bakan stereo hoparlörleri severdim.

Ve HTC'nin onunla ne yapacağına dair hiçbir fikri olmamasından nefret ediyordum. Zoe'yi açıklamakta zorlandı ve Zoes'un ne olduğunu değiştirmeye başladığında daha da zorlandı. Video olayları hiçbir zaman hak ettikleri takdiri elde edemedi, ancak diğer cihazlarla ve cihaz dışındaki işlerle ilgilenen sunucu tarafındaki hizmetler tarafından hızla eşleştirildi. HTC'nin tüm bunları bir tür sosyal ağ haline getirme girişimi, asla yerden kalkmayacaktı.

Yine de. Bu telefonu özledim.

Alex: M7'yi yaptığım kadar heyecanlı bir inceleme telefonu beklediğimi sanmıyorum. Telefonu Londra'daki açılış etkinliğinde görmüştüm ve nispeten etkilenmiştim ve "yeni HTC One" ın önceki Android telefonlardan ne kadar daha iyi olduğu benim için açıktı. HTC, Android yapı kalitesinde (bu alüminyum yekpare gövde ile), görüntü doğruluğu (bir inanılmaz 1080p Süper LCD3 panel), ses (hey orada BoomSound) ve performans (görünüşe göre Apple lisanslı dokunmatik ekran teknolojisi sayesinde.)

Bulmacanın orada olmayan tek parçası kamera idi. "UltraPixel" atıcı, gündüz çekimlerine kıyasla yüksek maliyetle gece fotoğrafçılığını iyileştirdi - bu gerçek bir utançtı, çünkü ilk olarak M7'de sunulan Zoe video olayları özelliği çok eğlenceliydi. Benim için bugüne kadar M7, HTC'nin en iyisi olarak öne çıkıyor.

Jerry: HTC'nin piyasaya sürdüğü en iyi akıllı telefon olan One M7, bence en iyi akıllı telefonlardan biriydi. kimse şimdiye kadar piyasaya sürüldü - tasarım açısından. Herhangi bir şüpheniz varsa, Apple'ın bugün ne yaptığına bakın. Alüminyum yekpare gövde HTC için tam olarak yeni bir fikir değildi (bkz. HTC Legend) ama M7 bunu daha önce kimsenin düşünmediği bir şekilde yaptı.

Aynı zamanda, nakliye yazılımını elimden geldiğince çıkarmadığım ilk Android telefondu. "Yeni" His pürüzsüzdü ve yapmasını istediğim her şeyi yapabiliyordu. Daha da önemlisi, yapmadı istemek ya da buna ihtiyaç duymak benim yolumda değildi ve başka hiçbir şey üzerinde çok az etkisi oldu. Geliştirici Sürümüm hala "çalışan telefonlar" etiketli çekmecede ve üzerinde hala HTC Sense var.

Ayrıca HTC'nin kamerasının değerini gören birkaç kişiden biriydim. Hareketsiz resimleri "hareket ettirmek" ve bir düğmeye dokunarak gördüğüm veya katıldığım şeyler hakkında kendi belgesellerimi oluşturabildiğim için mutluydum. Benim için, yazılım yenilikleri ve başka hiçbir telefonun başaramayacağı kadar karanlık yerlerde fotoğraf çekebilme yeteneği, düşük kaliteli 1: 1 görüntü için iyi bir takas oldu. Bu "ışıksız" görüntüleri alabilen ve harika içerik oluşturma yazılımına sahip günümüzün telefon kameralarına karşı duramazken, bu ilkti ve bunu takdir ediyorum.

Russell: HTC One (M7) kendi başına oldukça yetenekli bir telefon olsa da, bu sürümde beni gerçekten çeken şey telefonun Google Play Sürümü oldu. Üstte Sense UI bulunmayan, HTC'nin bir daha asla çoğaltmadığı şık bir metal gövde. Bir süre sonra birçok erken Ultrapixel sensörünün yaptığı o tuhaf mavi şeyi fotoğraf makinem yapmaya başlayana kadar benim için cennet gibiydi.

Bir parçam Google Play Sürümü konseptini özlüyor. Bir kısmı HTC One (M7) gövdesinin dokusunu özlüyor. Ultrapixel öldüğü için hepim mutluyum.

Daniel: Hala OG One kullanan insanları görmemin bir nedeni var. Kompakt alüminyum çerçevesinden inanılmaz BoomSound hoparlörlerine ve küçültülmüş (sınırlıysa) UltraPixel kamerasına kadar harika bir akıllı telefondu ve öyle.

Benim için One mükemmel bir Android telefona o kadar yakındı ki, paralel olarak HTC'nin bir UltraPixel sensörü içermediği bir evrende, şirket yine de Android'e hakim olacaktı Market. Cihazla ilgili başka yerlerde sorunlar varken, HTC'yi başarısızlığa mahkum eden UltraPixel'in dahil edilmesiydi - One, 2013'te değil. (M7) piyasaya sürüldü, ancak ertesi yıl One (M8) ile şirket, feci sonuçlarla birlikte hile ikiye katlama konusunda ısrar etti.

Andrew: Açıkçası, One'ın (M7) HTC için kesinlikle harika bir tasarım olduğunu düşünürken yalnız değilim - özellikle siyah renkte varyant - ve bence metal "One" telefonlarının en iyisiydi (şu anda 10'un ne yapacağından emin değilim teklif). Bir (M7), bazı üreticilerin uyguladığı "yekpare alüminyum" devrimini başlattı Şu anda HTC'nin 2013'te yaptığı gibi mükemmelleştirme noktasına geldi. Harika bir boyuttaydı, harika hissettirdi ve gerçekten harika bir görüntüsü vardı.

Sense'in en yeni sürümü, One X'ten biraz geriye ölçeklendi ve tüm arayüz hızlı ve pürüzsüzdü. O sırada telefonu kullanmanın tek gerçek dezavantajı, tamamen standart olmayan kapasitif gezinme tuşlarıydı. alışamadığım sadece "geri" ve "ev" gibi garip bir kurulum için üçüncü anahtar (menü veya son aramalar, seçiminizi yapın) için.

HTC tarafından hala parantez içine sıkıştırılmış durumda, ancak pazarlama materyallerinde ve bu tür şeyler hakkında yazan bizler tarafından aktif olarak atıfta bulunulmasına rağmen yaşamak için şeyler, M8 (em-sekiz olarak telaffuz edilir) şeyleri boyut olarak büyüttü ve bazı kenarları yuvarladı, ancak yine de şık, metali korudu tasarım. Bu, çift arka kamera tasarımına geçen ilk telefonlardan biriydi, ancak ikinci lens derinlik algısı içindi - bokeh ve sözde 3D resimlere atılacak çok sayıda donanım. (Olduğu gibi havalı.)

Sense kullanıcı arayüzü biraz daha yineledi, ancak çoğunlukla aynı görünümü ve hissi korudu. UltraPixel hala ortalıktaydı, ancak daha iyiydi ve kamera yazılımı bir dizi yeni işlem sonrası özellik kazandı. Bu HTC adımlarını atıyordu, değil mi?

Phil: Bir yıl ileri sarıldı ve bu bana bir uzay çağı M7 olarak çarptı. Gümüş Sörfçü'nün bir telefonu olsaydı, bu olabilirdi. Odaklama efektleri için asla Duo Kamera üzerinde satılmadım. Arada sırada sorun yok sanırım, ancak bu, tek lensli kameraların sadece aylar sonra yazılımla yapabileceği bir şeye atılacak çok fazla donanım. Ayrıca, düşük görüntü kalitesine yol açan bir dizi üretim sorunu vardı - veya bazı ciddi etkiler, Sanırım. Telefonun kendisi belki çok zayıftı - tutması zordu.

Yine de uzun bir süre cebimde kaldı. Ama gerçekten özlemiyorum.

Alex: HTC, One M8 ile çizim tahtasına geri dönmedi, ancak yerleşik tasarım dili hakkında ilk beklediğinizden daha fazla değişiklik yaptı. M8 plastik kaplamadan kurtuldu ve bunun yerine bize kıvrımlı (ve evet, oldukça kaygan) bir metal gövde verdi. Telefon büyüdü, ancak ekran düğmelerine bazı görsel mülkleri de kaybetti. M8'in metal eğrileri, daha köşeli selefini hızla yaşlandırdı, ancak M7'nin daha küçük, daha endüstriyel hissi hakkında halefinin yakalayamadığı bir şey vardı.

Yüzeysel harici şeylerin ötesinde, berbat bir kameranın bıraktığı başka bir harika HTC telefonu vardı. Ve tamamen terk edildiğinden beri çok abartılı Zoe sosyal ağ özelliği de piyasaya sürülmeye hazır değildi.

Jerry: Bunun benim için bir telefon olmadığını bilmek için tek yapmam gereken M8'i bir elimde tutmak ve diğerinde M7'yi tutmaktı. Mükemmel anodize alüminyum yapı gitti ve bunun yerine uzun ve kaygan bir şey aldık. M8'i ilk tuttuğumda tam anlamıyla düşürdüm, çünkü güç düğmesine uzanırken elimden kaydı. Ve ne kadar sıkı tutarsanız, elinizi o kadar çok dışarı atmaya meyilliydi.

Hayır teşekkürler.

Russell: M8 inceleme birimimi aldıktan üç gün sonra düşürdüm ve HTC'nin vücut zırhı gibi giyebileceğim M7'den bir yükseltme olduğuna yemin ettiği yumuşak metal gövdeye kalıcı olarak zarar verdim. Sırtın parlak dokusu bana hiç iyi oturmadı ve üstündeki tuhaf kauçuk Dot View kılıfı iğrenç geldi. Bir dava için çok güzel bir fikir ama infaz berbattı.

Vücudun rengi güzeldi, kamera kötü bir şakaydı ve tüm telefon bana bitmemiş bir proje gibi geldi. Bu telefondan, diğer birçok HTC telefonumdan çok daha hızlı geçtim.

Daniel: Kaygan. HTC One'ın (M8) birincil hafızası bu. Hiçbir şekilde kötü bir telefon değil, uçması gereken yerde bir gerileme: kamera. HTC, One M8'deki ikinci bir sensör lehine optik görüntü sabitleme modülünü M7'den çıkardığı için, HTC'nin 2014 amiral gemisi, paylaşmaya değer bir gün ışığı fotoğrafını zar zor çekebildi. Ve aldatıcı bokeh ve 3D efektler? Ne mühendislik zamanı kaybı.

Başka yerlerde, One M8 yetkin bir akıllı telefondu ve aslında Samsung'un Galaxy S4'ünü çeşitli şekillerde gösterdi, ancak o zamana kadar Koreli devin pazarlama treni tam hızdaydı ve LG gibi diğerleri Android'de önemli ilerlemeler sağlıyordu Uzay.

Ancak HTC hala piyasadaki en iyi telefonlardan bazılarını yaptı ve M8'i piyasaya sürdüğünde yazılım oyununu önemli ölçüde geliştirdi. Sense, şişkinlikten en iyiye gitti ve Android kaplaması için benzersiz bir tasarım dili sürdürmeye çalışırken HTC'ye kısıtlaması nedeniyle hayran olmaya devam ediyorum. Tebrikler.

Andrew: Aslında oldukça beğendim görünüyor Biri (M8), ancak ne yazık ki gülünç pürüzsüzlüğü - artı daha büyük genel boyutu - kullanımı zorlaştırdı. Bir (M8), tutamayacak kadar kaygandı ve bu, onu cebinizden çok hafif, hatta çok sıkı tutarak çekip çıkarmak için endişelenmenize neden oldu. Aslında yeni BoomSound hoparlörlerini ve ekranda gezinme düğmelerine geçişi takdir ettim. One (M7) üzerindeki süper garip düğmeler, ancak bu, onu bir hale getiren finişlerdeki zayıf seçimin üstesinden gelmek için yeterli değildi. kaygan balık.

Elbette HTC, gerçekten iyi olduğu şeye ayak uydurdu: Süper Sense'de kaygan, pürüzsüz ve sezgisel kullanıcı arabirimi ve bu noktada hala idare edebildiğim stok dışı tek kullanıcı arabirimiydi.

Maalesef bu, HTC'nin kameraya tamamen vurduğu bir yıl oldu. Burada söylenecek pek iyi bir şey yok - işareti tamamen kaçıran başka bir "UltraPixel" meselesi.

Mobil Dünya Kongresi 2015'te Barselona'da duyurulan M9, bazı şeyleri biraz daha yineledi. Telefon biraz daha tıkanmış ve tutması muhtemelen daha kolay hale geldi ve M8'in ana şikayetini ele aldı.

Ancak, HTC megapikselleri artırıp tek bir lense geri döndüğünde, gelişmiş bir kamera vaadi başarısız oldu. Özellikle "hisse senedi" Android gerçekten olgunlaştıkça, duyu bayat hissetmeye başladı. Ve tüm niyet ve amaçlar doğrultusunda, M9 sadece basında yer alan bizler için değil, tüketiciler için de bir başlatıcı değildi. Galaxy S6 için pazarlama yutturmaca (ve heyecan verici yeni yön) altında gömülü, sadece birkaç saat sonra M9.

Ne oldu?

Phil: M9 benim için pek bir şey yapmadı. Tasarım M8'den daha iyiydi sanırım - pek de zayıf değildi. Ama kameranın ilk sonuçları beni yandı. (Ve açıklamalıyım gözden geçirme biriminin yazılım "düzeltmelerini" halka sunmadan çok önce içerdiğini.) Ve herhangi bir gerçek gelişme görüldüğünde, devam ettim.

Android bu dönemde de özellikle bildirimler ve hızlı ayarlarla ve birinin diğerinin önüne geçmemesiyle çok olgunlaştı. Sense bu açıdan çok geride kaldı ve M9 hızla yol kenarına düştü.

Alex: Hem One M9 hem de Samsung Galaxy S6 serisiyle yüz yüze görüştükten hemen sonra Mobil Dünya Kongresi 2015, kimin kazandığı benim için açıktı. "Bu ikisini mağaza rafında yan yana görürseniz," Mobile Nations'ın Genel Yayın Yönetmeni Derek Kessler'e "her seferinde GS6 ile çıkıyorsunuz" dediğimi hatırlıyorum.

O yılki Samsung telefonu yeni, seksi ve heyecan vericiydi. Görünüşe göre HTC, tanıdık bir bölgeyi yeniden ele almaktan memnun. Daha da kötüsü, M9'un ekranı ve pil ömrü M8'inkinden daha düşüktü, HTC Sense'de belirteç değişiklikleri (işe yaramaz uygulama öneri motoru) kullanıcı deneyimini iyileştirmek için çok az şey yaptı ve kamera hala berbattı, sadece farklı bir tür saçmalık.

M9 mükemmel bir şekilde servis edilebilir bir telefondu, ancak M7 ve M8'i özel kılan sihirden açıkça yoksundu.

Jerry: M9'u sadece mecbur kaldığımda kullandım, ki bu çok sık değildi. Tasarımı umursamadım ve pek çok başka telefon vaktimi alabildi. 2014 ve 2015'i ve HTC'nin ürünlerinin kötü olmadığı, ancak dikkatimi çekecek kadar zorlayıcı olmadığı "karanlık" yıllarını düşünmeyi seviyorum. Diğer şirketler fiyat / performans oranının sınırlarını zorluyordu ve başka bir iyi (ama harika değil) henüz HTC'nin sunduğu hala pahalı olan teklif, daha yüksek fiyatlı diğer üst düzey telefonlarla karşılaştırıldığında radarımda değildi etiketleri.

Russell: Her şeyden çok, HTC'nin Google ile Sense UI'yi M9'daki bir kaplamadan daha çok bir entegrasyon gibi hissettirmek için çalıştığı hissini takdir ettim. Tüm kullanıcı arayüzü, HTC'nin daha önce hiç çekmediği bir şekilde cilalanmıştı ve bunu çok takdir ettim.

Ne yazık ki, donanım, One M8 ile ilgili hoşlanmadığım her şeyi vurguladı ve kamera, o sırada mevcut olan diğer deneyimlerle karşılaştırıldığında çok zordu.

Bu sevmek istediğim bir telefondu çünkü sonunda HTC gibi hissettirdi var yazılım, ancak donanımla başa çıkamadı. Önceki HTC deneyimlerimden garip bir flip flop'du.

Daniel: M9'un elde hissetme şeklini, özellikle M8'in çakıl taşı benzeri pürüzsüzlüğüne kıyasla sevdim. Ancak 2015 yılına gelindiğinde HTC'nin amiral gemisi akıllı telefonuna ezici bir kamera vermek için hiçbir mazereti yoktu ve tüm hesaplara göre M9'un 20MP sensörü tam bir felaketti.

One M9 da bir balonda piyasaya sürülmedi: 2015 yılıydı herkes oyunlarını Samsung ve LG'den Huawei, OnePlus ve Xiaomi'ye kadar Android alanında hızlandırdı. HTC'nin ilerlemeyi eşleştirmesi gerekiyordu, ancak bir kez daha en kötü şekilde geriledi.

Andrew: Nispeten hayal kırıklığı yaratan One'dan (M8) sonra One M9 için büyük umutlarım vardı ve maalesef bundan etkilenmedim. Galaxy S6'nın karşılaştırdığına göre fantastik bir telefon gibi hissetmemekle birlikte, hayal kırıklığına uğramamıştım.

Tasarım, One (M8) ile karşılaştırıldığında kullanılabilirlik açısından biraz gelişmiş olsa da, One M9 hala çok uzun ve kaygandı. BoomSound hoparlörlerini geri getirmesine rağmen, ekran tartışmalı bir şekilde selefi kadar iyi değildi ve kesinlikle Samsung'un GS6'da sunduğu kadar iyi değildi. Ve HTC nihayet UltraPiksel'den vazgeçip daha iyi fotoğraflar için ekstra çözünürlük elde etmek için diğer yöne gitse de One M9 hala görüntüleme açısından rekabete yakın herhangi bir yer - kamera hızlı ve arayüz iyi olmasına rağmen, ortaya çıkan fotoğraflar eksikti kalite.

Yazılım, son iki yılda olduğu gibi iyiydi, ancak bu, HTC'nin ellerine bir darbe alma umutlarını kurtarmaya yetmedi - One M9 yeterince yapmadı.

One X'ten One M9'a kadar kapsamlı HTC One serisi pek çok kişinin elindeydi. Topluluktan onlar hakkında pek çok düşünce ve hikaye olduğunu biliyoruz. Senden duymak istiyoruz!

Hangisini kullanırsanız kullanın, Bir hakkında hatırladığınız iyi veya kötü şeyleri paylaşın. Ve kayıp Super-CID micro-arc One S'im için kaldırıma dökerken bana katılın.