"Seni aramamın sakıncası var mı?"
Basit bir metindi, ama geçen Cumartesi, Kuzey Amerika'nın çoğuna içeride kalması söylenmeden önce ve sosyal mesafenin ne olduğunu öğrendikten sadece birkaç gün sonra, beni oldukça zorladı. Arkadaşlarımı o kadar sık aramıyorum - mesaj atıyoruz veya WhatsApp kullanıyoruz veya birbirimizin Instagram hikayelerine cevap veriyoruz. Giderek artan bir şekilde Telegram da. Ama şimdi arıyoruz.
Değişiklik, sanki insanlar nefessiz kalmış ve ciğerlerini sözlü sözle doldurmaları gerekiyormuş gibi hızlı bir şekilde gerçekleşti. Aylardır, hatta yıllardır konuşmadığım arkadaşlar kızımla Skype veya Duo üzerinden tanışmak istediler. Sanki başka bir şansları olmayacakmış gibi.
Fiziksel dokunuşun yokluğunda sesle, ekranlarla ve gülümsemelerle idare ederiz.
Geçen haftanın günlük rutininin rahatsızlığını midemde bir düğüm göstermeden tam olarak tarif edemem: uyanın, sayıları kontrol edin. Çocuğa kahvaltı yapın ve mutlu bir yüz takmaya çalışın. Kahve yapın, işe başlayın ve normal bir görünüm yaratın. Ama şu anda hiçbir şey normal değil, değil mi? Hepimiz sıkışmış durumdayız, evimizde tecrit edilmiş olsa bile, hala aynı hedeflere doğru ilerliyoruz. Gerçek şu ki, biz sadece bunu beklemeye çalışıyoruz.
Verizon, Pixel 4a'yı yeni Unlimited hatlarında ayda sadece 10 $ 'a sunuyor
Yani doğal olanı yapıyoruz: konuşuyoruz. Fiziksel yakınlığın yokluğunda, bir sonraki en iyi şeyi kurarız. Mesaj atıyoruz, e-postalar yazıyoruz, Instagram veya Facebook'ta kontrol ediyoruz, ama en önemlisi arıyoruz. Kaybettiklerimizi, bildiğimiz tek yolla yeniden yaratmaya çalışırız ve bunu gerçekten düşünmeden doğal olarak yaparız.
İşlerin nasıl ters gittiğine dair her küçük ayrıntıyı bilmek için mazoşist ihtiyacımı dengelemekte gerçekten zorlandım. Kendimi girdaptan kurtarmayı, bağlantımı kesmeyi ve yakınımdaki insanlara, karıma ve kız evlat. (Ve Çok İyi bir Yavru olan köpeğim.) Ama uzanma ihtiyacı güçlü ve acımasız ve içselliği tercih etmeme rağmen, yardım edemem ama diğer insanların yanında olmak istiyorum. Ben de ararım.
Ayrıca hem COVID-19 salgını hem de kelimenin tam anlamıyla her şey hakkında çok sayıda podcast dinliyorum fakat, ruh halime bağlı. Kulağımdaki sohbetin rahatlığı, sabah köpeğimin birlikte yürüdüğü Günlük her ne harika albüme İncelemek o sırada diseksiyon yapıyor. Her şeyi dinlemeye çalışıyorum Hepsini cevapla (ve eğer dinlemediyseniz Bölüm 158, şimdi yap) ve Bu Amerikan Yaşamıve son sezonu Invisibilia inanılmazdı.
İnternette dolaşan en önemli bilgelik parçalarından biri, sahip olduğunuz zamanı boşa harcamamaktır. Bu kesinti süresini alın ve en iyi şekilde değerlendirin diyorlar. Çalışamıyorsanız, yeni bir beceri öğrenin; her gün aldığınız olanaklar olmadan evde sıkışıp kalırsanız, bulun - hatta inşa etmek - alternatifler. Bu lakaplarda milyonlarca satan tonun iyi anlamı var. havalimanı kitapları ile F * ck başlıktaama bu çok kötü durumun dışkısından gizli üretkenlik külçelerini çıkarmak için yapılan yalvarışları görmezden geldiği için kimseyi suçlamıyorum.
Korkuyorum ve kesinlikle değil itiraf etmekten korkuyor. Ailemin, arkadaşlarımın, ekonominin sağlığı ve biraz melodramatik olarak değil, ortak toplumumuzun dokusu hakkında endişeliyim. Bunun eşi görülmemiş bir şey olduğunu söylemenin endişe verici olduğunu sanmıyorum ve hayatımızdaki diğer birkaç olay gibi, hepimiz virüs vurduğunda ne yaptığımızı ya da yapmadığımızı hatırlayacağız. Temel fark, bu sefer internet ve yerinde barınma düzeni olması ve bitiş çizgisinin olmamasıdır.
Daniel Bader
Daniel Bader, Android Central'ın Yönetici Editörüdür. Bunu yazarken, bir dağ eski Android telefon başına düşmek üzeredir, ancak Danua onu koruyacaktır. Çok fazla kahve içiyor ve çok az uyuyor. Bir korelasyon olup olmadığını merak ediyor.