Wszystko, co musisz wiedzieć o 4G LTE w Kanadzie

Dobrze wiadomo, że 4G LTE jest szybsze niż 3G. Miliony Kanadyjczyków przeszły z telefonów, które działały w sieciach bezprzewodowych 3G lub trzeciej generacji, na LTE, które jest uważane za czwartą generację.

Oprócz szybszych prędkości danych LTE poprawia się w porównaniu z poprzednimi generacjami na wiele sposobów, w tym w zakresie wydajności widma, opóźnień, kosztów wdrożenia i nie tylko.

Co to jest 4G LTE?

W Kanadzie LTE dotarło do prawie każdego przewoźnika działającego w całym kraju (z wyjątkiem Wind Mobile, ale do tego dojdziemy). Mówiąc o LTE, mamy na myśli rodzaj sygnału, który łączy telefon w Twojej kieszeni z wieżą obsługiwaną przez Twojego operatora komórkowego. Oba te elementy muszą być w grze, aby uzyskać ultraszybkie prędkości LTE; jeśli Twój smartfon obsługuje LTE, ale jesteś w części Kanady, gdzie wieże telefonii komórkowej nie zostały jeszcze zaktualizowane do LTE, prawdopodobnie zobaczysz zmianę symbolu na H + w prawym górnym rogu telefonu, co oznacza, że ​​spadłeś do prędkości 3G.

W Kanadzie LTE pojawiło się u prawie każdego przewoźnika działającego w całym kraju... z jednym głównym wyjątkiem.

Praktycznie każdy telefon sprzedawany dziś na rynku kanadyjskim obsługuje LTE w jakiejś formie. Podczas łączenia się z wieżami operatora telefonicznego operator sieci (Rogers, Telus, Bell) informuje o tym telefon chce łączyć się na określonej częstotliwości lub paśmie, na którym transmituje sygnał bezprzewodowy długość fali. Być może słyszałeś, że niektórzy ludzie używają terminów takich jak „AWS” lub „700 MHz”, z których oba odnoszą się do określonych częstotliwości i pasm, z którymi łączą się kanadyjskie smartfony. (Chociaż są one technicznie różne, w tym wyjaśnieniu będę używał zamiennie terminów „pasmo” i „częstotliwość”. Pasmo to po prostu połączenie częstotliwości, określone przez 3GPP, organizację, która standaryzuje kombinacje częstotliwości radiowych na całym świecie).

Chociaż nie jest szczególnie ważne, aby znać specyfikę każdego pasma, większość smartfonów nie łączy się tylko z jednym: używają kombinacji niski (700 MHz) i wysoki (AWS lub 1700/2100 MHz)), aby zapewnić maksymalny zasięg i prędkość w ciągu dnia, w zależności od Lokalizacja. Ogólnie rzecz biorąc, im niższa częstotliwość, tym dłużej sygnał może podróżować, ale z mniejszą prędkością; im wyższa częstotliwość, tym większa potencjalna przepustowość, ale kosztem odległości i penetracji.

Z jakich pasm korzystają kanadyjscy przewoźnicy?

Prawie każdy kanadyjski przewoźnik używa kombinacji różnych pasm, aby osiągnąć niezmiennie dobrą wydajność LTE.

Cztery główne pasma LTE używane obecnie w Kanadzie to:

• Zespół 12/17 (700 Mhz)
• Zespół 13 (700 MHz)
• Zespół 4 (1700/2100 Mhz)
• Zespół 7 (2500/2600 Mhz)

Niektórzy operatorzy, tacy jak Bell i Telus, ponownie uzbroili część swoich starzejących się sieci 3G na potrzeby transmisji LTE, które obejmują:

• Zespół 5 (850 MHz)
• Zespół 2 (1900 Mhz)

Inne nośniki, takie jak Bell i Telus, używają niewielkich ilości innych częstotliwości, takich jak Pasmo 29, tylko do pobierania, więc Kanadyjczycy mogą uzyskać wideo bez buforowania.

Oto jak wygląda trzech głównych kanadyjskich dostawców sieci, jeśli chodzi o LTE:

Każdy przewoźnik chce więcej widma. To wynik z sześciu rządowych aukcji widma i dziesiątek giełd nadzorowanych przez organy regulacyjne w ciągu ostatnich kilku lat. Przejęcia, takie jak zakup Public Mobile przez Telus, pogoń Rogersa za Mobilicity i Shaw przebojowa oferta dla Wind Mobile miała więcej wspólnego z widmem niż wartością ich łącznego klienta baza.

Chociaż historia widma w Kanadzie jest dłuższa niż ten artykuł, wiedz jedno: do 2008 roku, kiedy rząd odłożył pewną ilość widma AWS na co stanie się Mobilicity, Wind Mobile, Videotron, Public Mobile i Eastlink, prawie wszystkie fale bezprzewodowe w kraju były kontrolowane przez Rogers, Bell i Telus.

Dziś tak jest nadal (i coraz częściej wraz z konsolidacją, wracamy do tych gorących dni połowa 2000 roku), ale rząd kanadyjski zobowiązał się do zapewnienia czwartego konkurenta w każdej detalicznej sieci bezprzewodowej rynek.

Rząd kanadyjski zobowiązał się do zapewnienia czwartego konkurenta na każdym rynku detalicznym.

Od czasu tej aukcji AWS rząd sprzedał fale radiowe w trzech dodatkowych kluczowych pasmach: 700 MHz; 2500 MHz; i AWS-3. Dwie poprzednie częstotliwości są już w dużej mierze wykorzystane, zwiększając przepustowość LTE w górnej i dolnej części.

Ten ostatni, AWS-3, nie został jeszcze wdrożony w dowolnym miejscu w Kanadzie i jest to jedyne pasmo, Band 66, na którym spoczywa znaczna część bezprzewodowej przyszłości kraju. Dzieje się tak dlatego, że kiedy rząd wystawił go na aukcję, odłożył dużą część, aby Wind zgarnął okazyjne ceny w piwnicy. Kiedy Shaw kupił Winda pod koniec zeszłego roku, wkradł się na imprezę widmową bez większych inwestycji. (Chociaż sticklerzy z pewnością zauważą, że Shaw kupił duży obszar widma podczas oryginału Aukcja AWS w 2008 r. I zakończyła się sprzedażą Rogersowi w 2013 r. Po tym, jak zdecydował się nie wchodzić na rynek bezprzewodowy na swoim posiadać. Tak, mylące!)

Wystarczy powiedzieć, że Rogers, Bell i Telus łącznie posiadają setki megaherców widma, zarówno „dziedzictwo” - pasmo 2 (1900 MHz) i pasmo 5 (850 MHz) - i „nowoczesne” (AWS, 700 MHz, 2500, AWS-3 ). Ale ponieważ mają około 90% udziału w rynku urządzeń bezprzewodowych, zawsze chcą zdobyć więcej, zarówno w oczekiwaniu na przyszły popyt, jak i obecne ograniczenia.

Kiedy Telus i Bell budowali swoje sieci LTE, zdecydowali się kontynuować umowę o współużytkowaniu sieci i wież, zawartą w ich czasach jako początkujący operatorzy HSPA + 3G. Konkurując z Rogersem, który był jedynym dostawcą opartym na GSM przez większość 2000 roku, Bell i Telus zasadniczo podzielili kraj na dwie części, budując ogólnokrajową sieć, w której Telus przejmuje większość kosztów infrastruktury na Zachodzie, a Bell na Zachodzie Wschód. Tak jest do dziś, chociaż szczegóły są ściśle tajne. Ale jeśli chodzi o ogólnokrajowe sieci LTE, są dwie: Rogers i Bell / Telus.

Rozmowa LTE-Advanced

Chociaż definicja LTE-Advanced jest więcej niż trochę płynna, zgodnie z organem ds. standardów 3GPPspecyfikacja skupia się na większej przepustowości, głównie poprzez agregację nośnych, wiele urządzeń antenowych (MIMO) i węzły przekaźnikowe.

Większość kanadyjskich przewoźników obsługuje LTE-Advanced w taki czy inny sposób. Podczas gdy najwcześniejsze wersje LTE udostępniają ograniczone prędkości do między 75 Mb / s a ​​100 Mb / s, LTE-Advanced wykorzystuje szereg ulepszeń w wydaniu 10 i 11 standardu LTE w celu osiągnięcia prędkości zbliża się do 1 Gb / s.

LTE kategorii 6 i 9

Prędkości podstawowe dla LTE-Advanced zostały osiągnięte przy rozstawionym widmie między 15 a 20 MHz, w porównaniu z między 5 a 10 MHz w przypadku zwykłego LTE.

Większość dostawców sieci chce uzyskać jak najwięcej tak zwanego ciągłego widma, czyli bloków po 5 lub 10 MHz, które znajdują się tuż obok siebie, dzięki czemu mogą tworzyć pojedyncze duże bloki do 20 MHz jednocześnie czas. Im szerszy kanał, tym szybsze może być to połączenie; Obecne smartfony, zgodnie z najnowszą specyfikacją LTE kategorii 6, mogą osiągnąć prędkość do 300 Mb / s przy odpowiedniej kombinacji. Ale najnowsze urządzenia, takie jak Samsung Galaxy S7, mogą uzyskać dostęp do LTE kategorii 9, który jest w stanie osiągnąć prędkość do 450 Mb / s przy użyciu agregacji tri-carrier (patrz poniżej).

Problem z przyległym widmem polega na tym, że jest on stosunkowo rzadki, zwłaszcza w Kanadzie. Podczas gdy Rogers posiada duże połacie ciągłego widma AWS i 2500 MHz, Bell i Telus zostali zmuszeni do zastosowania innej metody, aby osiągnąć prędkości LTE-Advanced.

Agregacja przewoźników

Obecnie większość operatorów osiąga niewiarygodnie wysokie prędkości LTE dzięki agregacji nośnych. Pomyśl o agregacji nośników jak o misce, którą próbuje się jak najszybciej wypełnić cukierkami. Jeśli masz tylko jedną parę rąk wbijających się w paczkę cukierków, zyskujesz tylko tak szybko. Ale dzięki trzem parom rąk, z których każda zanurza się w paczce w różnym czasie i z różną prędkością, miskę można napełnić w mgnieniu oka.

Zasadniczo agregacja nośnych łączy widma z różnych częstotliwości. W Kanadzie większość operatorów osiąga wysokie prędkości LTE dzięki agregacji dwóch nośnych, która łączy dwie częstotliwości, zwykle jedną wysoką i jedną niską. Typowa kombinacja to 700 MHz i AWS, najczęściej używana przez Rogersa.

Jednak Bell i Telus osiągnęli agregację potrójnej nośnej, która łączy trzy kanały. Najczęstszą kombinacją, której doświadczyłem, jest pasmo 2 (1900 MHz), pasmo 4 (AWS) i pasmo 17 (700 MHz). Połączenie 20 Mhz, 10 Mhz i 15 Mhz wyżej wymienionych pasm daje nam 45 Mhz do pracy, co daje potencjalną prędkość pobierania na poziomie 335 Mb / s.

Wolta

W swej istocie VoLTE, czyli Voice over LTE, przenosi połączenie głosowe z wolniejszych sieci 3G o niższej przepustowości do tej samej sieci IP, która jest używana do przesyłania danych. Skutkuje to znacznie lepszą jakością głosu przy mniejszej kompresji; szybsze połączenia telefoniczne, od siedmiu sekund do poniżej dwóch; oraz możliwość utrzymania połączenia LTE podczas rozmowy, aby przyspieszyć przeglądanie. Standard obsługuje również rozmowy wideo, chociaż bardzo niewiele telefonów ma taką natywną zdolność.

Ze wszystkich kanadyjskich sieci Rogers, Bell i Telus do pewnego stopnia wprowadzili Voice Over LTE rozszerzający się zasięg i portfolio urządzeń co kilka miesięcy. Ponieważ Rogers rozpoczął wdrażanie jako pierwszy, obecnie ma największą liczbę obsługiwanych urządzeń.

Przyszłość LTE w Kanadzie

Kanadyjscy operatorzy tradycyjnie wcześnie wdrażali nowe technologie bezprzewodowe, takie jak LTE-Advanced i VoLTE. Podczas gdy Rogers, Telus i Bell twierdzą, że ich sieci LTE zbliżają się do 97-procentowego pokrycia istniejących sieci 3G HSPA +, jest jedna firma, która ma nadzieję, że wielu Kanadyjczyków obniży miesięczne koszty posiadania telefonu komórkowego, która jeszcze nie uruchomiła LTE sieć.

Wind Mobile, którego właścicielem jest obecnie Shaw Communications, planuje uruchomienie sieci LTE pod koniec 2016 lub na początku 2017 roku, w oczekiwaniu na dostępność urządzeń obsługujących rozwijającą się specyfikację AWS-3. Zunifikowane w ramach Band 66, AWS-3 i AWS-1 będą współistnieć na przyszłych smartfonach i tabletach, ale dopóki te urządzenia nie trafią na rynek, Wind Mobile nie może realistycznie wywrzeć wpływu.

W tym czasie Wind rozpocznie ponowne uzbrajanie części swojego widma AWS-1, które obecnie nadaje wyłącznie sygnał 3G, do LTE, umożliwiając podłączenie istniejących urządzeń.

W międzyczasie Rogers, Bell i Telus będą nadal próbować przekonać Kanadyjczyków, że wyższe ceny są uzasadnione ze względu na stałą jakość, szybkość i zasięg, jaki otrzymują. Dostawcy regionalni, tacy jak Videotron, Eastlink, SaskTel i inni, skupią się na swoim ograniczonym zasięgu obszary podczas współpracy z krajowymi operatorami zasiedziałymi w celu naśladowania sieci krajowych poprzez wzajemny roaming umowy.

Masz pytania dotyczące LTE w Kanadzie? Zostaw je w komentarzach, a przejdziemy do nich w przyszłej kolumnie.