Nier reïncarnatie is een mobiele game-set, zo niet in het Nier-universum, dan toch in de Nier-atmosfeer. Het volgt een mysterieuze, in het zwart geklede, zilverharige zwerver terwijl ze een wereld verkent die eruitziet alsof het ooit het leven heeft ondersteund, maar nu op mysterieuze wijze leeg is. Overal hangt de kenmerkende melancholische schoonheid van Nier, bijgestaan door een heerlijke muziekpartituur.
Het kleine hoofdpersonage heeft wel een achtergrondverhaal, dat in de loop van het spel langzaam wordt onthuld, in een tempo dat precies goed is om te voorkomen dat het te vervelend of onbeduidend wordt. Maar als je het spel start, weet je niets over haar, behalve dat ze is gewekt in 'The Cage', een lege reeks ruïnes. Ze wordt vergezeld door een vreemd wezen in de vorm van een Pac-Man-spook die zichzelf Mama noemt, die de naam zeker eer aan doet door bij elke gelegenheid zich druk te maken over het meisje.
VPN-deals: levenslange licentie voor $ 16, maandelijkse abonnementen voor $ 1 en meer
Reïncarnatie ziet eruit en voelt soms als een Nier-game, meestal wanneer de speler zich in de verhaalsegmenten bevindt of door de Cage dwaalt. Wanneer de game echter de gacha-elementen toevoegt, begint het minder leuk te worden - de oproep, de middelen, de constante herinneringen dat deze game geld aan je wil verdienen.
Terwijl ze in de kooi is, moet het meisje verschillende zwarte wapens reinigen die op verschillende punten op haar pad hangen. Als ze dat doet, wordt ze getransporteerd naar de herinneringen die de wapens bevatten, zoals verteld in monochrome 2D-verhaalsecties waarin je de personages in de herinneringen bestuurt. De korte verhaalsegmenten zijn de beste delen van Nier: Reincarnation. Het voelt alsof je echt stukjes leven ervaart die zijn gekomen en gegaan in een verwoeste wereld. Ze zijn triest, mooi en charmant, vooral voor een mobiele titel.
Het voelt alsof je echt stukjes leven ervaart die zijn gekomen en gegaan in een verwoeste wereld.
Het bovenwereldverhaal met het meisje en mama is niet bepaald spannend, en er zijn momenten dat mama net iets te veel praat in haar pogingen om de stilte tussen hen op te vullen. Maar als het er gewoon op aankomt dat ze over de wereld zwerven en de camera panorama's laat zien van de verbluffende, verwoeste wereld van de kooi, Nier: reïncarnatie is absoluut mooi en zal eruit zien prachtig op een goede game telefoon.
De gevechten zijn bekwaam, zo niet bijzonder spannend. Het is een auto-battler-titel waarin de personages hun best zullen doen om te doden wat er voor hen is, ongeacht je impact. De animaties zijn redelijk knapperig en leuk om naar te kijken, en als je cool bent met het spel dat niet al te veel van je input vereist, afgezien van een paar tikken op de knop, dan zul je dit waarschijnlijk leuk vinden. Zoals gezegd, zijn de muziek en graphics behoorlijk boeiend, en hoewel ze niet op één lijn liggen met die van Nier: Automata, zijn ze op zichzelf al charmant.
Nier reïncarnatie: de dieptepunten
Nier Reincarnation is een geweldig spel als het eenvoudig is en gericht is op het kortstondige, mysterieuze verhaal. Maar omdat het een gratis te spelen mobiel spel is, is het praktisch verplicht om het op te nemen gacha mechanica, en daar voelt het wat minder... magisch, bij gebrek aan een betere term. Ik word eraan herinnerd dat Yoko Taro zei ooit:, in antwoord op een vraag over hoe Nier-reïncarnatie is gekoppeld aan de rest van het Nier-universum: "Het is gekoppeld zodat Square Enix geld kan verdienen via gacha."
De eerste keer dat men het menu opent, en plotseling wordt de lege, mooie wereld volledig overschaduwd door verschillende pictogrammen en woorden, je de kans om je uitrusting aan te passen, te verbeteren en meer vechters op te roepen terwijl mama een bord omhoog houdt met de nieuwste crossover tekens die je kunt betalen om te verkrijgen - het is alsof je een straal middagzon in je ogen krijgt nadat je in een donkere Kamer.
Het spel is praktisch verplicht om gacha-mechanica op te nemen, en dat is waar het een beetje minder magisch aanvoelt.
Zoals hierboven vermeld, is het gevecht redelijk eenvoudig als je een fan bent van niet veel doen, maar als je meer wilt doen dan gewoon om de paar minuten op het scherm tikken om een speciale aanval te activeren, dan ga je je vervelen verstand. De verbeteringsmechanica, waarin je je opgeroepen jagers en wapens kunt verfraaien met verschillende middelen die je kunt betalen om op natuurlijke wijze te verkrijgen of te verzamelen, lijken erg diep. Toch lijkt het niet erg duidelijk hoeveel ze daadwerkelijk een verschil maken. Ik bouwde wat ik dacht dat een solide set personages was, besteedde middelen om ze te verbeteren, en realiseerde me toen dat ik geen idee had wat deze extra inspanningen zelfs maar bereikten. Ik ging de strijd aan en de personages leken het net zo goed te doen als voorheen.
De gebruikersinterface in de menu's is ook nogal verwarrend, al was het maar omdat de tekst en pictogrammen ongelooflijk klein zijn - vooral als je op een relatief klein scherm speelt (ik zat op een Pixel 4). Dat is geen probleem in het spel zelf, waar de gebruikersinterface grotendeels afhankelijk is van hiërogliefen en cijfers om het punt te begrijpen aan de overkant, maar in het menu is het een groot probleem omdat ik echt moet kunnen lezen wat er op het scherm ervoor staat van mij. De game crashte ook meerdere keren tijdens het spelen, en ook niet constant. Soms leek het te crashen wanneer ik een bepaald deel van het menu probeerde te openen, terwijl dat op andere momenten prima werkte.
Nier reïncarnatie: Moet je het spelen?
2uit 5
Ik wou dat ik Nier Reincarnation kon aanbevelen, want een spel met dit prachtige artwork is bedoeld om naar te kijken. Maar ik kan niet doen alsof de gameplay en gacha-mechanica iets anders doen dan het spel naar beneden halen. Tenzij je een voorliefde hebt voor gacha summons en het geduld hebt om een aantal personages een level omhoog te brengen, verlies je waarschijnlijk je interesse in dit spel voordat het je het verhaal kan geven dat het heel duidelijk heeft.
Rachel Kaser
Rachel Kaser is een game-bijdrager aan Android Central, die sinds 2013 schrijft en al sinds haar vijfde gamet. Ze heeft alles behandeld, van gamenieuws, recensies en analyses - als het in gaming bestaat, weet ze ervan. Ze draagt ook bij aan de andere sites van Future, iMore en Windows Central. Als je haar mening wilt horen over games, popcultuur, technologie en alles daartussenin, volg haar dan op Twitter @rachelkaser.