Selfie. De eerste keer dat ik het woord hoorde, pauzeerde ik. Hebben we echt een term nodig om op armlengte een foto van jezelf te maken met een waardeloze camera aan de voorkant? (Ik heb misschien sterkere taal gebruikt). Dat was een paar jaar geleden. Tegenwoordig is de term in gebruik geëxplodeerd en smartphonecamera's zijn niet zo klein en waardeloos meer, maar ik haat het zelfs om het woord te lezen, laat staan om het te gebruiken. Het heeft speciale sociale netwerken voortgebracht, een vreselijke (en zalig kortstondige) ABC-sitcom, en nu de HTC Desire Eye smartphone. Er is hier meer dan alleen de 13-megapixelcamera aan de voorzijde, maar het is de bepalende eigenschap van dit apparaat.
Het is een teken uit de tijd dat een fabrikant als HTC zich genoodzaakt zou voelen om een telefoon uit te brengen met wat een hoogwaardige camera met hoge resolutie zou moeten zijn die bedoeld is om foto's van de gebruiker te maken. Maar dat commentaar op de toestand van onze samenleving is waarschijnlijk voor een andere dag. Het is niet verrassend om iemand vandaag een selfie te zien maken. Als je door Times Square of de Champ de Mars loopt, zie je selfie-nemer na selfie-nemer. Het kan een oogwenk of twee oproepen, maar het is niet meer een gek, narcistisch iets.
Verizon biedt de Pixel 4a aan voor slechts $ 10 / maand op nieuwe Unlimited-lijnen
De HTC Desire Eye is echter een verrassende en soort gekke telefoon. De grote ronde lens in het midden bovenaan domineert het gezicht van de telefoon, als het oog van een cyclops. Het is zo dominant dat je niet eens merkt dat de telefoon rood is, of de luidsprekers kunstig verborgen zijn, of dat er een dubbele LED-flitser oplicht met die camera aan de voorkant. Voor beter of slechter is de HTC Desire Eye de selfie-telefoon.
Over deze recensie
De HTC Desire Eye die voor deze review werd gebruikt, is geleverd door HTC en we gebruiken hem nu al bijna drie weken. Het rent Android 4.4.4 KitKat met de HTC Sense 6.0 laag over met HTC's visuele aanpassingen, draagraket en andere tweaks. Omdat dit een AT&T-branded telefoon, we hebben deze gedurende deze tijd exclusief op AT&T gebruikt, zowel in de regio's Cincinnati als Columbus, Ohio. Deze telefoon is gedurende het grootste deel van de testperiode ook verbonden geweest met een Android Wear-smartwatch (de Moto 360).
HTC Desire Eye-hardware
Een grote witte cyclops-telefoon
De HTC Desire Eye is geen subtiele telefoon. Het ziet er anders uit dan alles wat momenteel op de markt is. Waar de HTC One M8 heeft een behuizing van glad en gebogen aluminium dat prettig in de hand ligt, de Desire Eye is een grote, witte, plastic plaat van een telefoon. Er is ook een blauwe versie met een marineblauwe zwarte en lichtere blauwe dia's, maar die is niet verkrijgbaar bij AT&T of rechtstreeks bij HTC.
Maar om het "plastic" te noemen, is om te bagatelliseren hoe solide deze telefoon eigenlijk aanvoelt. Dit plastic is geen dun, dun laken dat buigt of kraakt als je erop drukt. Als er iets is - of in ieder geval voor degenen onder ons hier in de VS die de Desire-lijn van HTC niet te vaak zien - zouden we zeggen dat het fabricageontwerp vergelijkbaar is met dat van de eerste generatie HTC One M7, aanvoelend als een solide stuk polycarbonaat dat is bewerkt om een holte te creëren voor de binnenkant en openingen voor verschillende onderdelen die moet uitsteken, evenals een ring van rood plastic (het is meer scharlaken of vermiljoen als je specifiek wilt worden over je kleurenpalet) rond de zijkanten.
De Desire Eye neemt een welkome pauze van HTC's lay-out voor de telefoons uit de M-serie, waardoor de kracht wordt verplaatst knop aan de rechterkant met de volumeknoppen en een camera ontspanknop (daarover meer later). Helaas heeft de aan / uit-knop exact dezelfde textuur en hetzelfde gevoel als de platte volumeknop, slechts een kwart inch naar het noorden. In drie weken dat ik deze telefoon gebruikte, ben ik nooit op het punt gekomen dat ik hem consequent kon in- of uitschakelen zonder eerst een paar keer op de knop Volume omlaag te drukken.
Gelukkig bevat HTC Sense dezelfde Motion Launch-wake-gebaren als zijn duurdere metgezellen, en net als die anderen eist nog steeds dat de bewegingsdetectiebits van de telefoon op zijn minst lichtjes zijn verdrongen voordat het gebaren op de scherm. Dat is bedoeld om te worden geactiveerd door de telefoon op te pakken, hem uit je zak te halen, of wat dan ook, maar het is een beetje beetje irritant als de telefoon gewoon op je bureau zit en hetzelfde gebaar niets doet zonder dat je hem hebt verplaatst eerste.
Dat scherm dat je kunt swipen, is een 5,2-inch 1080p IPS LCD-scherm. Dat is iets groter dan de One M8, maar nog steeds ruim binnen het groottebereik waar de pixels zo klein zijn dat ze verdwijnen. Het is een uitstekend scherm, vergelijkbaar met wat we hebben gezien in de vlaggenschip smartphones van HTC. Het is helder, heeft een uitstekende kleurweergave, brede kijkhoeken en vertoonde in onze tijd nooit waarneembare gebreken.
Als je in eerste instantie naar de Desire Eye kijkt, zie je geen speakers. In feite was het pas toen ik er muziek van begon te spelen om het vermogen van de luidsprekers te controleren (ik ben een ongegeneerde fan van de BoomSound-luidsprekers op de One M8, ook al is de naam raar) dat ik moest vragen waar het geluid vandaan kwam. Het blijkt dat het geluid uit spleten wordt gepompt die slechts 1/16-een-inch hoog aan de boven- en onderkant van het scherm zijn. Met de zwarte rand rond het scherm en een zwarte inzetgrill voor de luidsprekers geflankeerd door het zachte wit van de kin van de telefoon en, eh, voorhoofd, verdwijnen de luidsprekers gewoon in het ontwerp.
Meer dan zo ongeveer elke andere telefoon die tegenwoordig op de markt is, is de Desire Eye een plak van een apparaat. De camera's steken helemaal niet uit en de achterkant is een perfect vlak oppervlak van wit zacht aanvoelend plastic. De enige rondingen die u zult vinden, bevinden zich vlak bij de randen van de telefoon, met een smalle bocht die zich naar de zijkanten wikkelt en vervolgens een scherpere hoek die zich naar de voorkant wikkelt.
De kin aan de onderkant is iets korter dan de One M8, hoewel hij ook geen groot luidsprekerrooster bevat. Omgekeerd is de bovenkant van de telefoon groter om plaats te bieden aan de grote lens van die 13 megapixel camera aan de voorkant. Die camera wordt aan de rechterkant geflankeerd door een helder, klein meerkleurig waarschuwingslampje en aan de linkerkant door een dubbele LED-flitser en twee gaten voor de omgevingshelderheid en naderingssensoren - allemaal opgesteld langs hun midden bijlen. Het ziet er goed uit, maar het valt ook op als een van Margaret Keane's schilderijen met grote ogen.
Dit alles combineert om een telefoon te maken die zowel groot aanvoelt als er groot uitziet. We hebben het over een apparaat dat fracties van een centimeter groter en breder is dan de One M8 en eigenlijk zelfs een haar dunner en nauwelijks lichter is, maar het ziet er in vergelijking gewoon enorm uit en voelt enorm aan. En de One M8 is al een vrij grote telefoon. Het aanvoelende aspect kan worden toegeschreven aan het plaatontwerp - de platte vlakken betekenen dat het lang niet zo ergonomisch is als het zacht gebogen aluminium van de One M8, hoewel dat niet wil zeggen dat het een ongemakkelijke telefoon is middelen. Visueel, het verschuiven van de camera aan de achterzijde in een hoek en het zeefdrukken van de HTC- en AT & T-logo's op de achterkant opent een grote uitgestrekte ononderbroken witheid, en de witte overspanningen aan de voorkant laten de telefoon breder lijken dan hij in werkelijkheid is is. De HTC Desire Eye is dat niet echt dat groot van een telefoon, maar zo voelt het zeker.
Er is hier echter een heel leuk design-tintje, en dat zijn de laden voor de microSD- en simkaarten. In plaats van een speld of verwijdergereedschap te vereisen om in een klein gaatje te steken om de lade uit te werpen, koos HTC voor laden met flappen die je met een vingernagel kunt vasthaken en er zo uit kunt trekken. Op typische HTC-wijze is de micro-USB-poort aan de onderkant omgekeerd met de platte kant naar voren gericht, en bevindt deze zich in de rechter benedenhoek.
In de Desire Eye klopt een 2,3 Ghz quad-core Qualcomm Snapdragon 801-processor. Het is dezelfde chip als in de One M8, en met bijpassende 2 GB RAM en 16 GB opslag. Het biedt microSD-uitbreiding tot 128 GB voor degenen die zo geneigd zijn (die 13 MP-selfies zullen snel vul de resterende ruimte nadat Android, HTC Sense en de vooraf geïnstalleerde AT & T-apps hun zeggen).
Frustrerend genoeg, ondanks dat het een grotere telefoon is, vooral op de volumeafdeling dankzij de blokkerigheid ontwerp, heeft de Desire Eye slechts een batterij van 2400 mAh - een volle 200 mAh minder dan de slankere M8. Dat gezegd hebbende, zelfs met de iets minder ruime batterij kon ik nog steeds een hele dag gebruiken en daarna een beetje uit de telefoon. Zelfs op dagen dat ik op reis was terwijl ik helemaal geen wifi had, ging ik nog steeds naar bed met nog ongeveer 20% van de batterij over.
Verpak het allemaal samen en je hebt een solide aanbod voor een vlaggenschiptelefoon van begin 2014. Maar we gaan snel 2015 in, en de specificaties van Desire Eye zijn niet erg indrukwekkend in een tijdperk van mobiele apparaten met 64-bits processors en Quad HD-schermen. Het Desire Eye is in ieder geval dienovereenkomstig geprijsd en rinkelt binnen $ 149,99 op een 2-jarig contract bij AT&Tvoor slechts $ 18,34 / maand, of gewoon $ 549,99.
HTC Desire Eye-software
Sense 6, door en door
Als je het afgelopen jaar een HTC-product hebt gebruikt, zal de software-ervaring van Desire Eye je bekend voorkomen. Het draait tenslotte HTC Sense 6 met alles wat er als onderdeel van dat pakket wordt geleverd. Er is de aangepaste launcher met zijn compacte back / home / multitasking-knoppen, HTC's kenmerkende klok en weerwidget, en een veeg van links naar rechts om te openen HTC BlinkFeed. Zoals altijd verzamelt BlinkFeed automatisch inhoud van uw ongelijksoortige sociale media-accounts, agenda en meer om u een schone en op afbeeldingen gerichte informele browse-ervaring te bieden.
De verticale pagina-scrolling app-lade is ook van HTC, en de out-of-the-box-instelling is een zeer ruim 3x4 pictogramraster. Het is bijna grappig in de hoeveelheid lege ruimte die het creëert op het 5,2-inch scherm. Net als bij andere Sense-apparaten kun je de spatiëring wijzigen (ik heb snel gekozen voor de 4x5-lay-out die het aantal pictogrammen per pagina met 66% verhoogt) als evenals de sorteervolgorde met opties van alfabetisch (standaard), meest recent en aangepast (waarmee u ook mappen in de app kunt hebben lade).
Er is het typische assortiment van HTC's eigen apps naast de vereiste apps van Google, dus je komt in lastige situaties terecht, zoals het hebben van twee apps met de naam Agenda. De meeste van de vooraf geïnstalleerde apps van HTC zijn onschuldig genoeg, met vermeldingen als FM-radio, Muziek, Aandelen en Weer. Het zijn de AT & T-apps die de bloatware echt naar voren brengen, met de drager ondersteund Softcard mobiele betalingsapp (voorheen helaas ISIS genoemd vastlopen in een van de 8 standaard app-slots op de voorpagina.
Ook van AT&T vindt u installaties van AT&T FamilyMap, AT&T Live, AT&T Locker, AT&T Mail (wat zorgt voor drie mail-apps out-of-the-box), AT&T Mobile Locator, AT&T Navigator, AT&T Ready2Go, AT&T Smart Wi-Fi, Beats Music, Caller Naam-ID, Apparaathulp, Rijmodus, Voor kinderen!, Games, Keeper, KeyVPN, Lookout, Mobiele hotspot, Mobiele tv, myAT & T, Uber en YP.
Sommige hiervan zijn relatief onschadelijk - Device Help is slechts een snelkoppeling naar de Desire Eye-helppagina op de website van AT&T. Anderen zijn ronduit vervelend - samen met de eerste paar oproepen die u ontvangt, wordt u gezeurd door nummerweergave om u aan te melden voor hun betaalde service van $ 2,99 / maand (en deze service is van een bedrijf genaamd Cequint, niet AT&T). Geen van deze apps kan worden verwijderd om waardevolle ruimte vrij te maken, maar u kunt ze in ieder geval uitschakelen om hun pictogrammen te verbergen en de meldingen te stoppen. De letters "AT&T" verschijnen ook gedurende 3 seconden aan de linkerkant van de meldingsbalk elke keer dat u de telefoon ontgrendelt, voor het geval u bent vergeten aan wie u elke maand voor service betaalde.
Anders is het Android 4.4.4 KitKat en HTC Sense 6. De enige opmerkelijke verandering komt in de vorm van de nieuwe camera-app "HTC Eye Experience" beschikbaar gesteld voor de rest van de HTC-line-up (zeg nooit dat HTC het nieuwe speelgoed alleen voor zijn nieuwe houdt telefoons).
HTC Desire Eye-camera's
13 megapixel voorin, 13 megapixel achterin
Je zou kunnen zeggen dat de meeste smartphones verticale raamstijlen zijn als het om hun camera's gaat. Ze zijn ingetogen en conservatief met de naar voren gerichte eenheid (de One M8 heeft bijvoorbeeld een 5 MP-camera aan de voorkant) en ga dan wild en gek met de naar achteren gerichte sensor (zie: de scherptediepte-verbeterende UltraPixel van de One M8 met twee sensoren camera). Zaken vooraan, feest achteraan.
De meeste smartphones zijn verticale raamstijlen als het op hun camera's aankomt - zaken vooraan, feest achterin. Niet het verlangenoog.
Niet zo met de Desire Eye - het is een fulltime allround camerafeestmonster. Draai de camera om en je ziet wat op het eerste gezicht vrijwel identieke shooters zijn aan de voor- en achterkant, in brede zwarte cirkels in de witte plastic vakken van de telefoon. Ze hebben zelfs dezelfde dubbele LED-flitsers. Ja, er zit een dubbele LED-flitser op de voorkant van het Desire Eye. Je selfies zijn niet alleen groter dan ooit tevoren, ze worden ook beter verlicht.
Er zijn echter een klein verschil tussen de camera's die het vermelden waard zijn. Hoewel ze allebei 13 MP-sensoren hebben, heeft de camera aan de achterkant een groter diafragma van ƒ / 2.0 vergeleken met de ƒ / 2.2 aan de voorkant (wat betekent dat de voorkant ongeveer 3/4 zoveel licht binnenlaat). De camera aan de voorkant heeft ook een groothoeklens van 88 graden, waardoor je je kunt vasthouden arm dichterbij om die selfie te maken, of duw je arm een beetje naar buiten om meer van het landschap en / of jouw troep.
Het bewijs zit, zoals ze zeggen, in de pixels. Of is het de pudding? Hoe dan ook, de Desire Eye legt grote beelden vast van voren en van achteren. In tegenstelling tot de frustrerende 16: 9 naar achteren gerichte sensor in de One M7 en M8, koos HTC voor een meer traditionele 4: 3-opstelling (hoewel de instellingen nog steeds standaard 16: 9 zijn). Foto's gemaakt met de volledige sensor registreren op 4208x3120 pixels, terwijl de bijgesneden standaard 16: 9 2368 pixels meet over de kortere dimensie.
Een nieuw ding aan de wens Eye is de toevoeging van een speciale fysieke cameraknop, die zich in de rechterbenedenhoek van het apparaat bevindt (of in de rechterbovenhoek wanneer je het naar landschap draait). Dit is niet de eerste HTC-smartphone met een cameraknop (hallo, Evo 4G, HTC 8X met Windows Phone, 8XT, en een paar anderen), maar het is de eerste in een paar jaar die die specifieke knop gebruikt. Helaas is het een teleurstellende knop (en hoe vreemd het is om teleurgesteld te zijn door een knop).
Als het om cameraknoppen gaat, is er maar één acceptabel type, en dat is de tweetrapsknop. Met een tweetrapsknop zijn er twee niveaus waarnaar u kunt duwen, waarbij de eerste focus en belichting vergrendeld zijn, en dan neemt de tweede daadwerkelijk de foto, waarbij beide niveaus een goed gedefinieerde voelbare feedback hebben terwijl je drukt door. Met deze knoppen kun je hem een halve druk geven naar het eerste niveau om je verlichting in balans te krijgen en scherp te stellen, en vervolgens de camera bewegen zodat de foto omkaderd zoals u wilt (misschien het onderwerp dat u goed belicht en scherp wilt hebben, maar niet in het midden van het kader) en druk vervolgens de rest van de weg om gevangen nemen. Je kunt ook in een handomdraai helemaal naar beneden drukken om snel een foto te maken of zelfs die knop gebruiken om de telefoon rechtstreeks in de camera-app te wekken.
Normaal gesproken zou ik slechts een of twee regels van een telefonische recensie aan een cameraknop besteden, maar in het geval van het Desire Eye moest ik aangeven hoe het zou moeten werk om de weg te bereiden voor hoe het werkelijk werken. Het is niet goed.
De cameraknop op de Desire Eye is in feite een aangelegenheid in twee fasen, met het verwachte gedrag van een halve druk op het vergrendelen van focus en belichting, en vervolgens een volledige druk op het maken van de foto. Het probleem komt doordat er precies nul tactiele feedback is. Terwijl u halverwege reist, zal het scherm u waarschuwen dat AF is vergrendeld en zodra u de bodem bereikt, begint het snelvuurfoto's te maken totdat u loslaat. Maar om op het punt te komen dat ik echt foto's afvuur, kost druk - ik had het gevoel dat ik in de telefoon kneep, en zonder "klikachtige" feedback wanneer de knop wordt ingedrukt, weet je pas echt wat er gebeurt als het scherm begint te verschijnen Reageer.
Het hoefde niet zo te zijn. De aan / uit-knop en beide uiteinden van de volumeknop zijn clicky, zelfs nauwelijks hoorbaar. Eerdere HTC-telefoons hadden mooie voelbare feedback in hun tweetraps cameraknoppen - ik pakte een oude HTC 8X die ik bij me had om mijn geheugen op te frissen en hij reageerde precies zoals ik had gehoopt. Maar foto's maken met de cameraknop op de Desire Eye was een hele klus.
Nadat ik had gevochten met hoeveel druk het kostte om de camera te activeren, gaf ik het uiteindelijk op om de cameraknop te gebruiken en gebruikte ik gewoon de bedieningselementen op het scherm. Door de camera-app op te nemen als een van de standaardpictogrammen in het dock van het opstartprogramma, was ik altijd een veeg en een tik (veeg om te ontgrendelen, tik om de camera te openen) of een dubbele tik en veeg (activeer de telefoon, veeg de camera-app omhoog vanaf het vergrendelingsscherm om rechtstreeks in de camera te starten) weg van de camera-app dankzij Motion Lancering. En ik wist dat als ik op de ontspanknop op het scherm drukte, het een foto zou maken, of ik er nu licht op tikte of erop sloeg. Het was lastig om de knop ook voor selfiefoto's te gebruiken, waarvoor een minder stabiele grip nodig was om voldoende druk uit te oefenen, wat altijd betekende dat de telefoon moest trillen (gelukkig waren de standaardinstellingen inclusief een vertraging van 2 seconden voor naar voren gericht foto's).
Dit zou kunnen zijn hoe toekomstige generaties naar fotografie kijken, waarbij fysieke cameraknoppen afwijken van fysieke toetsenborden op smartphones. Sommige mensen die op hun manier zijn ingesteld, willen ze misschien en zweren erbij, en veel oldtimers zullen met goede herinneringen op ze terugkijken, maar omarmen nog steeds het gemak van gewoon op een scherm tikken. Of misschien krijgen we gewoon toekomstige smartphones met de juiste tweetraps cameraknoppen.
Maar hoe zit het met de daadwerkelijke foto's?
Ze zijn oké, maar in ieder geval consequent. De vergelijking tussen kwaliteit en kwantiteit is moeilijk in evenwicht te brengen. Het hebben van meer pixels resulteert in grotere afbeeldingen, ja, wat kan helpen om een deel van de ruis te verhullen die inherent is aan smartphonecamera's met microscopisch kleine sensorpixels. Dus hoewel we misschien klagen over de magere 4 megapixels die je zou vinden in de camera van de One M8, zijn we aan de andere kant van het cameraspectrum nog steeds lichtelijk ontevreden over de resultaten.
Waar de M8 ons foto's moest geven die geweldig waren bij weinig licht met een grote scherptediepte en meestal werden afgeleverd (hoewel weinig licht nooit zo spectaculair was als we hadden gehoopt), zou de Desire Eye gedetailleerde foto's moeten leveren in schoppen. Het probleem is dat als je inzoomt op dat detail, je een door ruis veroorzaakte teleurstelling krijgt. Onafhankelijk van het aantal pixels, hebben de foto's de neiging om ofwel helder te zijn tot het punt dat ze bijna worden uitgeblazen of gedimd en gedempt, met heel weinig ertussenin. De bewerkingssoftware van HTC is leuk, maar de aanpassingen zijn bijna uitsluitend gericht op gezichten, en als er geen te zien is in de scène, mag er geen magie worden bewerkt.
Zoals ik al zei, het is moeilijk in evenwicht te brengen. En we moeten ons afvragen waarom we precies 13 megapixels nodig hebben op de camera aan de voorkant. De overgrote meerderheid van de tijd (we gaan op de been en zeggen 99,9 procent van de tijd), die camera zal niet meer dan een meter van het onderwerp verwijderd zijn. Weet je, op armlengte. En dat is echt rekken (letterlijk). Misschien krijg je een selfiestick en ga een beetje verder weg. Hoe dan ook, 99,9 procent van de tijd zul je die foto bekijken via een sociaal netwerk, of het nu Facebook, Twitter of Instagram is. Je zult het niet met volledige resolutie zien en je hoeft niet in te zoomen en bij te snijden tot alleen je gezicht, omdat je gezicht het kader zal vullen om te beginnen.
Afgezien van de bladgrootte van de afbeelding, weten we niet zeker welk voordeel hier daadwerkelijk wordt geboden. Zelfs de 5 MP front-shooter in de One M8 kan 1080p-video opnemen en de 13 MP-camera's van de Desire Eye maken geen 4K-video. Voor een camera die gericht is op het maken van selfie-foto's, maakt de Desire Eye eigenlijk gewoon hele grote, maar oké selfies.
En die naar voren gerichte flitser? U zult het nooit willen gebruiken. Op 2-3 voet afstand is het verblindend helder voor nachtfoto's en zal het de gezichten die u wilt vastleggen volledig uitspoelen en plat maken. Ik had gehoopt dat het een beetje zou helpen als invullicht voor avondopnames, maar er is een zeer smal bereik van omgevingsverlichting waar het echt nuttig is. Zoals alle camera's met ingebouwde flitsers, of het nu een smartphone of een full-size DSLR is, heeft het hetzelfde probleem: de flitser is te dicht bij de lens om ergens anders goed voor te zijn dan verlichting te bieden fotografie.
De HTC Desire Eye in het echt
Verrassend onopvallend
Misschien komt het uit mijn geschiedenis als smartphoneliefhebber, maar ik merk meestal op welke telefoon iemand gebruikt, en dat is het ook tamelijk zeldzaam dat ik een smartphone niet herken (hoewel ik laatst even voor een lus werd gegooid door een ingesloten HTC Droid DNA). Met dat scheve perspectief kijk ik naar de HTC Desire Eye en zie ik een telefoon die opvalt in zijn ontwerp tussen mijn verzameling apparaten. Maar voor de gemiddelde persoon is het gewoon een andere telefoon - het ziet er misschien een beetje anders uit, maar ik kan me voorstellen dat het zoiets is als mijn reactie als ik ooit op een golfbaan word gevonden. Natuurlijk, je club ziet er chic uit, maar aangezien ik bijna niets van golf weet en niet echt om golf geef, weet ik echt of dat iets unieks of speciaals is, of ik verzamel de wilskracht om om te geven.
Dus toen ik de HTC Desire Eye in het openbaar gebruikte, kreeg ik niet de reactie die ik had verwacht, en zeker niet het soort reactie dat ik kreeg toen ik een iPhone 6 had voor de eerste maanden dat deze beschikbaar was - "Is dat de iPhone 6? Mag ik het vasthouden? "- en doe het nog steeds af en toe vandaag. Met zijn grote witte plaat aan de achterkant, rode zijkanten en gigantische cyclops-camera, dacht ik dat deze telefoon zou opvallen. Het doet het nog steeds in mijn ogen, maar voor het grote publiek is het gewoon weer een anonieme slab-telefoon. Ik had één persoon als ik als het de nieuwe Melkweg was; wat een verschil maakt in marketinggeld.
De Snapdragon 801-processor en 2 GB RAM waren geschikt voor elke taak die ik op zijn weg gooide, en in de hele tijd dat ik de telefoon gebruikte, kan ik me niet herinneren dat ik een enkel moment van vertraging of glitchiness tegenkwam. Als het om een telefoon gaat, werkt de HTC Desire Eye. Pas toen ik me op bekende zwakke signaalgebieden waagde, zag ik problemen met de connectiviteit, en het presteerde net zo goed als elke andere AT & T-telefoon die ik daar heb gebruikt. Wi-Fi, GPS, LTE en Bluetooth werkten allemaal zoals verwacht.
Zoals ik eerder al zei, heeft deze telefoon een batterij van 2400 mAh. HTC noemt een batterijduur van 20 uur 3G-gesprekstijd en 538 uur 3G-standby-tijd. Dit zijn echter vrijwel nietszeggende statistieken, aangezien de gemiddelde smartphonegebruiker amper 15 minuten per dag aan het telefoneren is, bijna dat lang lezen en verzenden van sms-berichten en een toenemende hoeveelheid tijd om apps te gebruiken, op internet te surfen en andere gegevensintensieve activiteiten. Spreektijd als statistiek is nauwelijks nuttig voor de moderne smartphonegebruiker.
In mijn eigen gemengde gebruik, dat bestond uit surfen op internet met Chrome, Twitter controleren via Tweetings en regelmatig duiken in Hangouts, Feedly, Gmail, plus af en toe een gesprek met Google Maps voor navigatie, een zeldzaam telefoontje en, natuurlijk, terwijl ik een heleboel foto's van mezelf nam, zag ik een behoorlijk behoorlijke batterij leven. Toen ik om 8 uur 's ochtends de stekker uit het stopcontact trok en een hele dag weg was van wifi, had ik nog steeds ongeveer 20 procent over op de batterij toen ik om 1 uur' s nachts verbinding maakte met een oplader, een volle 17 uur later.
Het komt neer op
Aan de slag met je grote selfie
De Desire Eye krijgt momenteel geen grote marketingimpuls van HTC of AT&T, maar ik kan me voorstellen hoe het eruit zou zien: 30 seconden mensen die selfies nemen. Tienermeisjes, opa, een stel bij een lekker diner, een autocoureur, een astronaut en Robert Downey, Jr. De HTC Desire op AT&T: Deel je innerlijke selfie.
Die 13 megapixel camera is het belangrijkste verkoopargument van deze telefoon. In vergelijking met de HTC One M8 heeft hij dezelfde processor, RAM en opslag, dezelfde luidsprekers en een iets kleinere batterij die wordt gecompenseerd door een iets groter scherm. Het grote verschil komt neer op de camera's, waar de Desire Eye de One M8 puur op het gebied van specificaties overtreft. Maar waar het rubber de weg ontmoet, zijn deze camera's niet erg indrukwekkend. De foto's die ze maken, zijn redelijk teleurstellend omdat ze de focus van deze telefoon vormen.
Maar ondanks dat dit de ‘selfie-telefoon’ is, heeft de HTC Desire Eye meer te bieden dan alleen de camera's. Het heeft een uitstekend scherm, geweldige stereoluidsprekers, een behoorlijke batterijduur en een ontwerp dat, hoewel blokachtig, uniek en rotsvast is. De software is stabiel en over het algemeen intuïtief, en HTC's Sense-aanpassingen zijn in het ergste geval onschadelijk en in veel gevallen zelfs enigszins nuttig.
Maar ik kan niet anders dan het gevoel hebben dat het selectiekader van de Desire Eye niet meer is dan een gimmick. De flitser op de camera aan de voorzijde is overweldigend en de sensor zelf lijkt meer op zijn specificaties te worden verkocht dan op zijn werkelijke kwaliteit. Als de selfie die ik maak op weg is naar de 640-pixelvierkanten van Instagram, wat heb je dan aan 13 megapixels?
De aard van de selfie is dat het een persoonlijke foto is. De persoon die de foto maakt is het onderwerp, ook al zijn er andere mensen of een achtergrond zichtbaar, het gaat erom dat te zeggen ik ben hier aan het doen deze. Je hebt geen dertien megapixels en een diafragma van ƒ / 2.2 nodig om dat verhaal te vertellen. Of je nu voor het nieuwe Google-billboard op Times Square staat, met je gezicht naar de Eiffeltoren op de achtergrond, of meedoen met Ellen DeGeneres, Brad Pitt en Jennifer Lawrence tijdens de Oscars, 13 megapixels lijkt gewoon overdreven. Een selfie gaat over het vastleggen van het moment en de emotie, niet over de fijne details.
Dat gezegd hebbende, als selfies echt jouw ding zijn, moet er een case worden gemaakt voor de HTC Desire Eye. Door die fijnere details vast te leggen, kunnen je selfies de scherpste in de stad zijn, waarbij al die ruis en artefacten worden geëlimineerd zodra het enorme beeld wordt verkleind tot sociale formaten. En met de juiste verlichting en mogelijk een beetje tweaken van de foto met de meegeleverde software, kun je misschien gewoon een selfie maken die de moeite waard is om te printen, in te lijsten en aan de muur te hangen. Wie had ooit gedacht dat we dat op een dag zouden zeggen over de camera aan de voorkant van een smartphone?
We kunnen een commissie verdienen voor aankopen via onze links. Kom meer te weten.
Dit zijn de beste draadloze oordopjes die je voor elke prijs kunt kopen!
De beste draadloze oordopjes zijn comfortabel, klinken geweldig, kosten niet te veel en passen gemakkelijk in een zak.
Alles wat je moet weten over de PS5: releasedatum, prijs en meer.
Sony heeft officieel bevestigd dat het werkt aan de PlayStation 5. Hier is alles wat we er tot nu toe over weten.
Nokia lanceert twee nieuwe budget-Android One-telefoons onder de $ 200.
Nokia 2.4 en Nokia 3.4 zijn de nieuwste toevoegingen aan het budget-smartphone-assortiment van HMD Global. Omdat het beide Android One-apparaten zijn, ontvangen ze gegarandeerd twee belangrijke OS-updates en regelmatige beveiligingsupdates gedurende maximaal drie jaar.
Dit zijn de beste hoesjes voor de Galaxy S10.
Ook al is het niet de nieuwste telefoon die er is, de Galaxy S10 is een van de mooiste en meest gladde telefoons op de markt. Zorg ervoor dat je hem uitrust met een van deze hoesjes.