Wattam for PlayStation 4 κριτική: Το γοητευτικό ρόμπα από τον δημιουργό του Καταμαρίου λάμπει

Πηγή: Annapurna Interactive

Θεωρώ ότι είναι αδύνατο να κάνεις φίλους ως ενήλικες. Δεν έχετε το κλειστό περιβάλλον του σχολείου για να σας κάνει να μιλήσετε με ανθρώπους, και εκτός αν το κάνετε φίλοι με τους συναδέλφους σας, είστε κολλημένοι με τα άτομα που συναντάτε σε εφαρμογές ή αυτούς τους φίλους που έχετε κάνει αρκετό καιρό πριν. Μετακόμισα στο Λος Άντζελες πριν από μερικά χρόνια και ακόμα δεν έχω κάνει τους κατάλληλους φίλους.

Ο Wattam, το νέο παιχνίδι από τους δημιουργούς του Katamari Damacy, Keita Takahashi και Funomena (περίπου έξι χρόνια στην παραγωγή), γράφει αυτήν την ιδέα στην πιο αγνή και ευκολότερη κατανόησή του. Σίγουρα τα αξιολάτρευτα πλάσματα που κατοικούν στον κόσμο του παιχνιδιού μοιάζουν περισσότερο με παιδιά από τους ενήλικες, αλλά οι σχέσεις είναι άμεσες μεταξύ τους. Ο Δήμαρχος, το πράσινο μπλοκ σε ένα καπέλο μπόουλινγκ στο κέντρο του παιχνιδιού, πνίγει τη μοναξιά τους μόνο του. Ξαφνικά, δεν είναι και σύντομα περιβάλλεται από άλλους που έχουν έρθει σε αυτόν τον κόσμο και αναζητούν διασκέδαση. Κάνει όλη την ιδέα να κάνετε φίλους, να συνδεθείτε με άλλους ή να βρείτε χαρά σε σκοτεινά μέρη.

Θα νομίζατε ότι αυτό δεν θα ήταν ικανοποιητικό για έναν ενήλικα, αλλά ο Wattam καταφέρνει να μοιραστεί το μήνυμα σύνδεσης με έναν τρόπο που εξακολουθεί να έχει νόημα. Το παιχνίδι θα είναι ακόμα πιο ελκυστικό για τους νεότερους παίκτες που θα πάρουν πολλή χαρά από το φωτεινό χρώματα και η συνεχής κραυγή των παιδιών, αλλά οι ενήλικες θα βρουν κάτι ελπιδοφόρο στο απλοϊκό του φύση. Το Wattam δεν είναι ένα τέλειο παιχνίδι, αλλά έχει έναν σκοπό: να δείξει στους ανθρώπους ότι οι συνδέσεις που έγιναν είναι ο πιο σημαντικός τρόπος για να φέρει τη χαρά στον κόσμο, και το κάνει υπέροχα.

Πηγή: Android Central (στιγμιότυπο οθόνης)

Το Wattam είναι σαν τον προκάτοχό του Katamari Damacy με πολλούς τρόπους. Ο στόχος στην καρδιά του Καταμαρίου ήταν πιο σκοτεινός και σκοτεινός - θυμηθείτε πώς ο μπαμπάς σας, ο Βασιλιάς του Κόσμου, μόλις κατέστρεψε όλους τους πλανήτες σε ένα μεθυσμένο θύμα και σας κοροϊδεύτηκε καθώς προσπαθήσατε να το διορθώσετε; Ωστόσο, το επίκεντρο ήταν σε οτιδήποτε άλλο: η γοητευτική μουσική, οι πολύχρωμοι κόσμοι, το εθιστικό και διαισθητικό παιχνίδι και το περίεργο χιούμορ. Όλα ήταν λίγο ελαφρά μακριά από στο Κατάμαρι, που το έκανε τόσο ελκυστικό και αξέχαστο.

Ακόμα κι αν είχε αυτή την αναστατωμένη ιστορία στο κέντρο της, το Καταμάρι ήταν ακόμα ένα παιχνίδι χαράς. Το να συγκεντρώνεις όλους και όλα στο σύμπαν ήταν διαλογιστικό, με τον δικό του περίεργο τρόπο, οπότε θέλεις να συνεχίσεις να παίζεις, αλλά αυτό βοήθησε επίσης το κεντρικό του μήνυμα να προσγειωθεί.

Το Wattam μπορεί να είναι δυνατό και ενοχλητικό, αλλά είναι στις στιγμές που το παιχνίδι καταφέρνει να είναι ήσυχο που είναι στην πιο ξεχωριστή.

Το Wattam είναι παρόμοιο από ορισμένες απόψεις. Το παιχνίδι είναι εξίσου πολύχρωμο και τόσο περίπλοκο σχεδιασμένο στην απλότητά του, που σημαίνει ότι τα βασικά σχέδια των χαρακτήρων και του κόσμου δεν είναι λεπτομερή. Ωστόσο, όλοι συγκεντρώνονται για να ζωγραφίσουν κάτι που μοιάζει με παιδικό βιβλίο. Κάποιο από το χιούμορ είναι επίσης εκεί. Ενώ το γράψιμο είναι πιο παιδικό στη φύση - υπάρχει μια επαναλαμβανόμενη αναζήτηση που περιλαμβάνει τη σίτιση φίλων φρούτων σε ένα τεράστιο στόμα, που είναι επίσης ένας φίλος, για να τους μετατρέψετε σε επίστεγο, ώστε να μπορείτε στη συνέχεια να φτιάξετε χρυσό επίστεγο - αλλά υπάρχουν μερικά ακόμη έξυπνα αστεία και κομμάτια για να το στρογγυλοποιήσετε έξω. Μου άρεσε ιδιαίτερα ένα τμήμα όπου ένα βιβλίο με το όνομα Harley κατακλύζεται από τους φίλους τους, οι οποίοι είναι τόσο ενθουσιασμένοι για αυτούς. Η Harley θυμώνει, αλλά οι φίλοι ζητούν συγγνώμη και καταλήγει να είναι μια ευτυχισμένη στιγμή. Η αφή εκεί για να αντιδρά ένα πλάσμα από το να έχεις πάρα πολύ προσοχή πρόσθεσε την πολυπλοκότητα σε ένα παιχνίδι που είναι γενικά στατικό όταν πρόκειται για τις αλληλεπιδράσεις.

Πολλά συμβαίνουν εδώ. Σίγουρα το βασικό παιχνίδι είναι απλό - κάντε φίλους, ολοκληρώστε τις αναζητήσεις έτσι ώστε όλοι να είναι χαρούμενοι, να ταξιδεύουν σε νέα εδάφη και να κάνουν περισσότερους φίλους - αλλά οι χαρακτήρες που συναντάτε φαίνεται να έχουν τη δική τους ζωή. Μόλις κάνετε φίλους, μπορείτε να κάνετε κλικ και να ελέγξετε οποιονδήποτε χαρακτήρα θέλετε. Ορισμένοι χαρακτήρες είναι απαραίτητοι για συγκεκριμένες αποστολές. Για παράδειγμα, ο Δήμαρχος, μαζί με τους άλλους Δημάρχους που συναντάτε, έχει ένα μαγικό καπέλο που σας επιτρέπει να εκτοξεύσετε μια βόμβα που πηγαίνει "kaboom", η οποία φέρνει πολλούς από τους άλλους χαρακτήρες χαρά. Διαφορετικά, μπορείτε να ελέγξετε οποιονδήποτε. Ακόμα κι αν δεν το κάνετε, θα τους δείτε να περιπλανιούνται στο παρασκήνιο, ίσως να έρχονται σε επαφή με άλλους χαρακτήρες ή να ταξιδεύουν μόνοι τους σε άλλες περιοχές του χάρτη. Βοηθά την εστίαση του παίκτη και φέρνει περισσότερη ζωή στον κόσμο που δημιουργεί ο Wattam.

Στην πορεία, πρέπει να ολοκληρώσετε αναζητήσεις και να λύσετε παζλ που θα σας βοηθήσουν να γελάσετε όλοι. Αυτά γίνονται επαναλαμβανόμενα μετά από μερικές ώρες και κανένα από αυτά δεν είναι πολύ περίπλοκο για επίλυση, αλλά παίρνει το παιχνίδι σε κίνηση. Ο Wattam δεν θέλει να κολλήσετε σε παζλ, ώστε να σας δώσει εμφανώς προφανείς συμβουλές. Αυτό μπορεί να είναι μια απογοήτευση για άτομα που θέλουν μια πιο απαιτητική εμπειρία, αλλά το παιχνίδι προορίζεται να σας κρατήσει σε κίνηση και αλληλεπίδραση. Έχοντας επαναλάβει τις αποστολές, έπαιξε κάποια διασκέδαση μετά από λίγο, αλλά εισάγει αρκετά νέα στοιχεία στο δρόμο για να διασκεδάσει πολλοί παίκτες.

Πηγή: Android Central (στιγμιότυπο οθόνης)

Το πιο εκπληκτικό από όλα, ωστόσο, είναι ότι ο Wattam έχει μια ζοφερή αφήγηση που βρίσκεται κάτω από όλη τη χαρά. Βλέπετε, κάτι έχει κάνει τον κόσμο να σκοτεινιάσει. Χρειάζεται λίγος χρόνος για να το ξεκαθαρίσει αυτό το παιχνίδι και δεν πρόκειται να το χαλάσω εδώ, αλλά είναι μια ιστορία που αισθάνεται αληθινό, βοηθά στη γείωση των πιο επιβλητικών πτυχών του και κάνει το παιχνίδι κάτι περισσότερο από ένα δυνατό και φωτεινό ΑΠΟΣΠΑΣΗ. Μπορείτε να κάνετε παράλληλα με αυτό που συμβαίνει στον κόσμο μας εύκολα και σύντομα το παιχνίδι δεν αφορά μόνο τη διόρθωση της μοναξιάς αυτής της πρώτης πράσινης πλατείας. Έχει να κάνει με τα πάντα.

Το γέλιο είναι καθολικό.

Μου θυμίζει το Death Stranding - άκου με! - ένα άλλο παιχνίδι που βγήκε φέτος σχετικά με τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων. Παραδόξως, αυτό το πολύχρωμο, παιδικό παιχνίδι όπου μετατρέπετε τα φρούτα σε επίστεγο ή βοηθάτε μια γιγαντιαία κούκλα να βρει τα κομμάτια που λείπουν είναι ένα από τα πιο κοντινά της.

Είναι η πτυχή της σύνδεσης που βρίσκεται στον πυρήνα του Wattam και αυτό το μήνυμα γίνεται εμφανές σε ορισμένες ακολουθίες. Με την πάροδο του χρόνου, καθώς χτίζετε τον πρώτο σας κόσμο, άλλοι θα σας ενώσουν (ανοίγει μια τρύπα στον ουρανό και μόλις κολυμπούν). Ωστόσο, σε ένα σημείο, αρχίζετε να συναντάτε χαρακτήρες που μιλούν άλλες γλώσσες. ο πρώτος χαρακτήρας που συναντάς μιλάει αυτό που πιστεύω ότι είναι Ρώσος. Υπάρχει μια στιγμή όπου οι δύο Δήμαρχοι κοιτάζουν ο ένας τον άλλο κενά, προσπαθώντας να καταλάβουν, αλλά υπάρχει ένα πράγμα που μπορεί να τους φέρει μαζί: χαρά. Οι Δήμαρχοι έκαναν το μαγικό τους βόμβα και γελούσαν, και σύντομα, το γλωσσικό εμπόδιο δεν έχει σημασία. Το γέλιο είναι καθολικό.

Το Wattam μπορεί να είναι δυνατό και με πολλά πλάσματα να ακούγονται σαν παιδιά, η συνεχής κραυγή και κλάμα μπορεί να είναι ενοχλητική. Ωστόσο, είναι σε αυτές τις στιγμές που το παιχνίδι καταφέρνει να είναι ήσυχο που είναι το πιο ξεχωριστό.

Γουατάμ Αυτό που δεν μου άρεσε

Πηγή: Android Central (στιγμιότυπο οθόνης)

Το Wattam είναι διαθέσιμο για υπολογιστή, αλλά το έπαιξα στο PlayStation 4 και, ως εκ τούτου, χτυπήθηκε με το φοβερό σχήμα ελέγχου. Δεν είναι διαισθητικό: χρησιμοποιείτε το σωστό χειριστήριο για εναλλαγή μεταξύ των χαρακτήρων που θέλετε να ελέγξετε και να χρησιμοποιήσετε τα κουμπιά L2 και R2 για περιστροφή της κάμερας αντί για το αντίστροφο όπως συμβαίνει με κάθε άλλο παιχνίδι. Υπήρξαν πολλές φορές που αυτή η αλλαγή με έκανε να απομακρυνθώ από έναν χαρακτήρα που έπρεπε να χρησιμοποιήσω ή με έκανε να επιβραδυνθεί καθώς κατάλαβα ποια κουμπιά χρειαζόμουν. Αυτό γίνεται επίσης πρόβλημα μόλις ο κόσμος σας γεμίσει με χαρακτήρες. Η προσπάθεια εναλλαγής μεταξύ τους για να φτάσετε σε αυτό που θέλετε μπορεί να είναι χρονοβόρα. Υπάρχει ένα μενού που μπορείτε να τραβήξετε προς τα πάνω, ώστε να μπορείτε να μεταβείτε αμέσως σε ένα, αλλά το παιχνίδι δεν σας λέει για αυτό μέχρι αργά το παιχνίδι.

Υπάρχει ένα μήνυμα στον πυρήνα του Wattam που πρέπει να το βιώσουν παίκτες όλων των ηλικιών.

Ένας από τους πιο βασικούς μηχανικούς - κρατώντας τα χέρια - μπορεί στη συνέχεια να αισθάνεται αδέξιος. Χρησιμοποιείτε τα κουμπιά τετράγωνου και κύκλου για τον έλεγχο των χεριών κάθε χαρακτήρα, ώστε να μπορούν να φτάσουν και να πιάσουν το χέρι ενός άλλου. Αυτό ακούγεται εύκολο σε χαρτί, αλλά μερικές φορές δεν τραβάτε το χέρι που θέλετε, ή οι χαρακτήρες θα μπλέκονται, κάτι που μπορεί να κάνει δύσκολη τη διαμόρφωση ενός κύκλου μεταξύ πέντε χαρακτήρων.

Αυτό έγινε ένα τεράστιο πρόβλημα για μένα σε μια αναζήτηση, όπου έπρεπε να βρω τα παιδιά ενός κομματιού σούσι. Υπάρχουν έξι συνολικά και έπρεπε να δημιουργήσω μια αλυσίδα μαργαρίτας με το χέρι για να τα κρατήσω πίσω. Ωστόσο, η αλυσίδα έγινε τόσο δυσκίνητη που τα μωρά κατέληξαν να πέφτουν από την πλευρά του χάρτη ή απλά να τρέχουν και να χαθούν. Ήμουν σε θέση να ολοκληρώσω την αναζήτηση, αφού έκανα και τα έξι, και δεν μπορείς να πεθάνεις πέφτοντας από το πλάι. Ωστόσο, ο φόβος που ένιωσα να βλέπω αυτά τα παιδιά να πέφτουν ήταν φρικτός και δεν με βοήθησαν τα χειριστήρια.

Τα προβλήματα με το ίδιο το παιχνίδι δεν βοήθησαν την εμπειρία. Είδα πολλές πτώσεις ρυθμού καρέ, είτε κατά τη διάρκεια τμημάτων με έντονα κινούμενα σχέδια είτε όποτε. Δεν φαίνεται να υπάρχει συνεπής λόγος γι 'αυτούς. Είχα πτώση του ρυθμού καρέ προς την αρχή του παιχνιδιού, όταν περνούσαν λιγότερα στοιχεία στην οθόνη και προς το τέλος όταν είχα όλους τους φίλους. Μερικές σταγόνες θα προκαλούσαν ακόμη και το παιχνίδι να παγώσει για λίγα δευτερόλεπτα. Ευτυχώς, δεν έχω δοκιμάσει σφάλματα, αλλά έχω δει μερικές περιπτώσεις από κριτικούς των οποίων τα παιχνίδια έπεσαν.

Συμπέρασμα

Το Wattam έχει πολλά ελαττώματα, ειδικά στην εκτέλεση. Το ίδιο το παιχνίδι, από τα απαίσια χειριστήρια έως τα θέματα βελτιστοποίησης, χρειάζεται κάποια δουλειά. Οι χαρακτήρες μπορεί να είναι ενοχλητικοί και οι αλληλεπιδράσεις μπορεί να είναι επαναλαμβανόμενες. Ενώ το παιχνίδι είναι σύντομο - λίγες μόνο ώρες - αυτή η μονοτονία μπορεί να το κάνει να σύρει.

3.5από 5

Είναι κρίμα γιατί αυτό που λειτουργεί εδώ είναι μαγικό. Υπάρχει ένα μήνυμα στον πυρήνα του Wattam που πρέπει να βιώνουν παίκτες όλων των ηλικιών, και αυτό Η ικανότητα εξισορρόπησης αυτής της αφήγησης με το εξαιρετικά φωτεινό και δυνατό εξωτερικό είναι η μεγαλύτερη δύναμη. Μερικά παιχνίδια φέτος έχουν αφιερώσει χρόνο για να δώσουν έμφαση στο πόσο μεγάλες είναι οι συνδέσεις μεταξύ των ανθρώπων και πώς αυτοί μπορεί να είναι πηγή ισχύος σε περιόδους θλίψης, αλλά ο Wattam ξεχωρίζει ως ένας που προσθέτει επίσης το στοιχείο της χαράς και απλότητα. Ναι, μερικές φορές όλα αυτά μπορεί να είναι ενοχλητικά, αλλά άξιζε την υπενθύμιση ακόμα και όταν αισθάνεστε μοναξιά.