Από το γραφείο του συντάκτη: The not-so-Far East

Πριν λίγο περισσότερο από μια εβδομάδα βρισκόμουν πάνω σε ένα αρχαίο τείχος σε μια αρχαία γη, μόλις μια ώρα περίπου έξω από μια σύγχρονη, πολυσύχναστη πόλη. Δεν μιλάω ούτε κινεζικά. Δεν είναι δυνατή η ανάγνωση ενός μόνο συμβόλου. Και όταν ανέλαβα για πρώτη φορά αυτή τη δουλειά πριν από περίπου έξι χρόνια με την προοπτική για ένα καλό ταξίδι, ομολογώ ότι ανησυχούσα από την προοπτική να θεωρηθεί ως ηλίθιος Αμερικανός στο εξωτερικό. Έχω δει πολύ περισσότερα από τον κόσμο από ό, τι ονειρευόμουν πριν από έξι χρόνια - αλλά έχω ακόμη ξύσει την επιφάνεια.

Θυμάμαι ως παιδί να παίρνω καρτ-ποστάλ από τους παππούδες μου καθώς ταξίδευαν. Κίνα. Αίγυπτος. Ισραήλ. Αυστραλία. Πάνω από λίγα μέρη αμφιβάλλω ότι θα δω ποτέ προσωπικά. Θυμάμαι ότι επέστρεφαν στο σπίτι τους, ανέπτυξαν φωτογραφίες (ρωτήστε τους γονείς σας - ή τους παππούδες, υποθέτω), και τους έδειχνα κατά την επιστροφή τους. (Ή αν ήμασταν τυχεροί, ίσως ακόμη και μια παρουσίαση!)

Αλλά εκεί ήμουν, σε μια μικρή σχισμή του Σινικού Τείχους, δημοσιεύοντας φωτογραφίες σε πραγματικό χρόνο. Και στην πλατεία Τιιαμέν. Και στο χιόνι, σε αυτό. (Ποιο για αυτό το αγόρι της Φλόριντα ίσως είναι ακόμα πιο ξένο από ό, τι ολόκληρη η Ασία.) Δεν πρέπει να εκπλαγώ από την ικανότητα Μοιραστείτε με φίλους και συγγενείς στο σπίτι τόσο γρήγορα, φυσικά, και δεν είναι σαν να είμαι ξεχωριστός στο γεγονός ότι ήμουν εκεί. Αλλά υπάρχει ακόμα κάτι ιδιαίτερο να εισαι εκεί. Να μην το θεωρώ δεδομένο. (Και υπάρχει επίσης κάτι πολύ ανόητο όταν βλέπουμε πολλούς από εμάς να ραμφίζουν στις μικρές οθόνες που τραβάμε από τις τσέπες μας πάνω από αυτόν τον τοίχο.)

Μετά από εκδηλώσεις όπως την Παρασκευή στο Παρίσι, είναι φυσικό να είμαστε λίγο εγωιστές. Αλλάζουμε προσωρινά τις φωτογραφίες μας στο Facebook για να δείξουμε αλληλεγγύη χωρίς να χρειαστεί κάνω Οτιδήποτε. Προσπαθούμε να πείσουμε ο ένας τον άλλον ότι η εκδίκηση είναι ο μόνος τρόπος. Ή ότι πρέπει να ακολουθήσετε έναν καλύτερο, υψηλότερο δρόμο. Χρησιμοποιούμε εγωιστικά χώρο σε αυτήν τη στήλη για να καθαρίσουμε οποιαδήποτε ενοχή νομίζουμε ότι έχουμε για όλα αυτά. Έχουμε Ολοκληρώθηκε πριν, και θα το ξανακάνουμε, φοβάμαι.

ΤΕΛΟΣ παντων... Επιστροφή στο nerd stuff.

• Για τους λαούς που ρωτούν για το αν το V10 πρέπει να αντικαταστήσει το LG G4 στο δικό μας Καλύτερα τηλέφωνα Android λίστα - το ακούω. Και δεν είμαι σίγουρος ότι έχω μια απάντηση για αυτό. Είναι ταυτόχρονα παρόμοια αλλά πολύ διαφορετικά. Μου αρέσει πολύ το V10.
• Αλλά δεν νομίζω ότι ο αναγνώστης δακτυλικών αποτυπωμάτων του V10 είναι τόσο καλός όσο υπάρχει στα νέα τηλέφωνα Nexus και ίσως και σε αυτό που διαθέτει η Samsung.
• Και εξακολουθεί να με σπάει που απολαμβάνω κυρίως το G4 και το V10, ενώ οδηγούν άλλους από εμάς εδώ σε διάφορες καταστάσεις τρελών.
• ο συνομιλία που είχαμε με μερικούς από τους ανθρώπους πίσω από το Huawei Nexus 6P ήταν εξαιρετικό. Δεν περιλαμβανόταν στην ανάρτησή μας τα 20 λεπτά περίπου όταν άκουγαν τα κριτική μας σχόλια όχι μόνο για το Nexus, αλλά και τα τηλέφωνα Huawei γενικά.
• (Και, πάλι, για πλήρη αποκάλυψη, η Huawei πλήρωσε για αυτό το ταξίδι. Επομένως, καλύτερα να πιστέψετε ότι εκμεταλλεύτηκα αυτήν την ευκαιρία για να τους υπενθυμίσω τα πράγματα στο EMUI που είναι κατεστραμμένα.)
• Έχω επιτέλους ένα BlackBerry Priv εδώ. Δεν πωλείται στο πληκτρολόγιο ή σε κάποια από τα λογισμικά. Αλλά αυτό είναι ένα κατά τα άλλα στερεό τηλέφωνο. Καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι εντυπωσιάζονται από αυτό.
• Δεν έχει σημασία, ωστόσο.
• Αν τα δακτυλικά αποτυπώματα είναι η μεγάλη ώθηση API του τρέχοντος έτους, τι θα ακολουθήσει;
• Rousey. Ουάου. (Πώς είναι αυτό χωρίς spoilers;)
• Και το είπα στο podcast, αλλά αξίζει να το επαναλάβω εδώ: ο Jerry και ο Russell και ο Andrew και ο Alex και ο Richard αξίζουν κάθε είδους πίστωση για την ανάπαυση του slack ενώ παίζω μακριά. Γεια σου, παιδιά. (Τώρα επιστρέψτε στη δουλειά!)

Αυτό είναι για αυτήν την εβδομάδα. Δείτε τη Δευτέρα.